Πως μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τόσο παρτάκης και να μην νιώθει ότι αδικεί ή καταπιέζει το συνάνθρωπό του με την εγωιστική του συμπεριφορά?
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να βλέπει τα πάντα με γνώμονα μόνο το προσωπικό του συμφέρον?
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να μην συγκινείται από το γεγονός ότι ο συνάνθρωπός του μπορεί να βρίσκεται σε μειονεκτικότερη από αυτόν θέση, να μην έχει τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει στις δύσκολες καταστάσεις και η μόνη λύση να είναι η βοήθεια του παρτάκια?
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να ξεχνάει τις δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να πέρασε όταν και αυτός ήταν σε μειονεκτικότερη θέση τη βοήθεια που του προσέφεραν τότε?
Πως μπορεί ένας άνθρωπος να καταπατά συναισθήματα και αδυναμίες προκειμένου να ικανοποιήσει ευτελείς σκοπούς?
Τελικά είχε δίκιο ο Δαρβίνος για την προέλευση του ανθρώπου... Από ζώα προερχόμαστε και εκεί αναπόφευκτα θα καταλήξουμε......
Τι και αν ετυμολογικά ο άνθρωπος=άνω+θρώσκω=κοιτάω ψηλά (προσβλέπω στο ουράνιο, στο θείο). Αυτά είναι για τους αρχαίους και τους ρομαντικούς!!!! Σήμερα, αν δεν κοιτάξεις τον εαυτούλη σου θα σε "φάνε λάχανο".....
Ουφ!! Τα 'πα και ξαλάφρωσα.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου