Δε βαριέμαι.......να βαριέμαι!

Άκου τώρα, τι μου 'ρθε στο μυαλό!!!!

Τελικά αυτές τις μέρες έχω βγάλει όλα τα εσώψυχά μου……..


Βέβαια αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι καθόλου άσχημο…. Κάνω και τη ψυχοθεραπεία μου!!!!

Anyway….. Συνεχίζω λοιπόν….

Μερικά πράγματα, από αυτά που ζει κάποιος στη ζωή του, περνάνε στο ντούκου...

Πράγματα που αν το καλοσκεφτείς είναι πολύ σημαντικά, αλλά η δύναμη της συνήθειας και της ρουτίνας σε κάνουν να τα προσπερνάς ασυναίσθητα.....

Μερικά πάλι από αυτά, μπορεί σε κάποια φάση της ζωής σου να τα στερηθείς λόγω κάποιου εξωγενή παράγοντα. Τότε λοιπόν συμβαίνει το αφύσικο, τα ασήμαντα αυτά να σου γίνονται σημαντικά και το χειρότερο...... απαραίτητα...!!!

Θυμάμαι λοιπόν τον εαυτό μου στο σχολείο και δει στις μεγάλες τάξεις του Λυκείου, να διαβάζω πολλές ώρες, λόγω και των απαιτητικών των μαθημάτων και ειδικά του φροντιστηρίου, και πέρα από τα μεσάνυχτα, δίχως να έχω ποτέ συμπτώματα νύστας την επομένη, ούτε στο σχολείο, ούτε μετά και στο φροντιστήριο. Θα μου πεις, ότι τότε ήμουν παλικαράκι 16-17 χρονών και δεν καταλάβαινες από κούραση……

Όμως στη "Μεγάλη του Γένους Σχολή" (δεν την κατονομάζω για ευνόητους λόγους) και μόλις 2-3 χρόνια έπειτα, το πρόγραμμα ήταν τέτοιο που γινόταν μεγάλη απώλεια σε ώρες ύπνου..... Εκεί λοιπόν με πείραζε πολύ να χάσω έστω και μισή ωρίτσα ύπνο...... Έγινε λοιπόν ο ύπνος ένα σημαντικό και αξιοπρόσεχτο για μένα αντικείμενο.....


Είναι μάλλον αυτό που λένε ότι "μόλις το χάσεις το εκτιμάς"

Κάπως έτσι πρέπει να έγινε και με μένα........

Αποτέλεσμα αυτού ήταν να έχω καταφέρει κάποια στιγμή να κοιμηθώ (με όλη τη σημασία της έννοιας) για 5 λεπτά μόνο… Αφού όταν με σκούντησαν για να ξυπνήσω ήταν σαν να είχα κοιμηθεί ώρες…. Μάλιστα από ότι θυμάμαι, είχα αρχίσει να βλέπω ακόμα και όνειρο….

Ακόμα μία επίπτωση που είχε η απώλεια ύπνου, ήταν το γεγονός ότι από τότε που συνειδητοποίησα πόσο σημαντικός είναι ο ύπνος, ποτέ δεν ξενύχτησα για να διαβάσω…

Έτσι ο ύπνος ανέβηκε πολλές θέσεις στην πυραμίδα των προτεραιοτήτων μου παραμερίζοντας άλλες δραστηριότητες που παλιότερα θεωρούσα εξίσου σημαντικές!!!!!

Κάτι άλλο επίσης που μου έλειψε εκεί και το εκτίμησα δεόντως, ήταν το γεγονός ότι δεν είχα χρόνο να "βαρεθώ". Το να βαριέμαι δεν είχα καταλάβει ποτέ πόσο σημαντικό μπορεί να είναι για έναν άνθρωπο..... Μπορεί να καθαρίσει σώμα και πνεύμα από τις πολλές πληροφορίες και την κούραση της ημέρας, ενώ μεγάλα διαστήματα βαρεμάρας μπορούν να φορτίσουν ξανά τις μπαταρίες σου και να καθαρίσουν όλο σου το σύστημα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δουλειάς και απασχόλησης......

Μετά και τα "φοιτητικά" χρόνια, μπήκα στους ρυθμούς της δουλειάς και της "οικογενειακής αποκατάστασης" και έτσι αυτομάτως αυξήθηκαν και πάλι οι υποχρεώσεις με αντίστοιχη μείωση των ευκαιριών για "βαρεμάρα"….

Και δεν εννοώ τη βαρεμάρα που νιώθεις όταν απλά δεν έχεις κάτι να κάνεις και βαριέσαι.... αλλά τη συνειδητή βαρεμάρα.... δηλαδή την αποχή από κάθε δραστηριότητα, είτε σωματική είτε πνευματική..... την απόλυτη αδράνεια!!!!

Έτσι λοιπόν τώρα.... όποτε μου δοθεί η ευκαιρία, μπαίνω σε αυτό το "Mode" και αδρανοποιούμε τελείως, πάνω στον καναπέ μου κατά κύριο λόγο, μην κάνοντας τίποτα εκτός του να βλέπω τηλεόραση (και ιδίως όταν δεν έχει και τίποτα σημαντικό να δω, αρκούμαι στο να κάνω ζάππινγκ για αρκετή ώρα και με ρυθμό 1” ανά κανάλι!!!!).....

Μπορεί να φαίνομαι σε άσχημη κατάσταση σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά πραγματικά είναι περίοδος μεγάλης ξεκούρασης για μένα....... Όπως οι Θιβετιανοί κάνουν διαλογισμό.... έτσι εγώ κάνω τη δική μου "έκδοση" διαλογισμού!!!

Τελικά πάλι καταλήγω να περιγράφω απωθημένα και μάλλον έχω ακόμα πολλά να αντιμετωπίσω.....

Είδομεν....................