Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Παρίσι: Το «κλειδί του έρωτα» χάθηκε στο Σηκουάνα




 Σεροτονίνη, ντοπαμίνη, οξυτοκίνη, αδρεναλίνη και πλήθος άλλων ενδορφινών. Όχι, δεν είναι συνταγή για κοκτέιλ αγαπητοί, αλλά λίγες από τις ουσίες που εκκρίνονται όταν διανύουμε την περίοδο των «μεγάλων ζουμιών».


Αυτήν την περίοδο που κάνουμε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα τις θεωρούσαμε απλά «χαζομάρες». Αν λοιπόν είσαι κι εσύ ένας άνθρωπος που ψάχνει να «αποτοξινωθεί» από τέτοιες ουσίες κάνοντας ένα βήμα παραπέρα από το να δώσει το όνομα του/της αγαπημένου/ης της στο αστεροειδή KV-448A, του γαλαξία της Καψούρας, τότε το Παρίσι σου δίνει όλα εκείνα τα πατήματα για να το τολμήσεις.

Όχι, δεν είναι ο Πύργος του Άιφελ, όχι δεν είναι το αχανές Μουσείο του Λούβρου, όχι δεν είναι η Μονμάρτη (ή μάλλον… η Μονμάρτη είναι λίγο) και όχι, δεν είναι η Champslysées. Είναι η περιοχή του Μαρέ με τις φανταστικές γκαλερί, είναι το μουσείο του Pompidou, είναι τα απίστευτα καταχωνιασμένα μπαράκια με την θεϊκή σανγκρία, είναι τα εστιατόρια με τις χίλιες και μία λιχουδιές, είναι τα αρτοποιεία (boulangerie ή μπουλαντζίδικα κατά το σαλονικιότερο) με τα κρουασάν και τα Quiche Lorraine, είναι τα ζαχαροπλαστεία με τα macarons, τα μιλφέιγ, τα εκλέρ, κτλ, κτλ, τι να λέμε τώρα;

Κι αφού περάσεις τον έρωτά σου από το στομάχι, ακολουθώντας την ορθή οδό(;) τον πας μία βόλτα από το Σηκουάνα και συγκεκριμένα από την Pont des Arts (γέφυρα της τέχνης) και τον κλειδώνεις εκεί. Αν βρεις βέβαια χώρο, γιατί η κατάσταση με τα λουκέτα πια έχει ξεφύγει και έχει παρασύρει και τις παρακείμενες γέφυρες.

Το θέαμα αρχικά είναι της τάξεως του «αποχαυνωτικού». Αφού συνειδητοποιήσεις μετά από λίγο ότι το ανοιχτό σου στόμα έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης από τους διερχόμενους, βάζεις σε εφαρμογή το σχέδιό σου.  

Το μέγεθος, το χρώμα και το σχήμα είναι πράγματα υποκειμενικά και εξαρτώνται από την ιδίαν αντίληψη του πόσο μεγάλη είναι η καψούρα σου. Η θέση του, θα σε προβληματίσει, μιας και θα αισθανθείς την ανασφάλεια της απώλειάς του μέσα στο χάος, αλλά είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρεις. Η ρίψη του κλειδιού θα είναι ένα τελετουργικό που μπορείς να το σκαρφιστείς αυτοσχεδιάζοντας. Και έτσι θα ολοκληρωθεί μία ιεροτελεστία που θα σε φέρει πιο κοντά στο ταίρι σου. Τι καλύτερη ιδέα από αυτό.

Έτσι θα μπορέσεις να εξωραΐσεις ακόμα περισσότερο την ήδη εντυπωσιακή εικόνα αυτής της πόλης και να ζωγραφίσεις με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη, την εκεί σας παραμονή. Αρκεί βέβαια να θυμηθείς να πετάξεις στο ποτάμι και τα 3 αντικλείδια……

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου