Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Panos’ Anatomy!!


  Δεν είναι λίγες οι στιγμές που θέλω να φωνάξω, να ουρλιάξω, να ξεριζώσω από μέσα μου ό,τι έχει και δεν έχει…

   Δεν είναι λίγες οι στιγμές που μετανιώνω τόσο πολύ για πράγματα που δεν έκανα ή έκανα λάθος, που θέλω να σπάσω το κεφάλι μου στον τοίχο…….

   Δεν λίγες οι στιγμές που θα ήθελα να μπορούσα να ελέγχω το χρόνο και να άλλαζα τα πράγματα προς το καλύτερο……

   Ίσως όλα αυτά που λέω να είναι απλά μαλακίες και θα έπρεπε να αποδέχομαι τα λάθη μου όπως αυτά και να γίνονται……

……….Ίσως………

   Πάντως ένα είναι σίγουρο, ότι φέτος όλα γίνανε «κουλουβάχατα» που λένε και στο χωριό μου……Πως είμαι σήμερα και μπορώ και σου γράφω, πολεμόχαρε αδερφέ μου, ένας Θεός το ξέρει…….

   Χθες ένας συνάδελφος και φίλος μου εξομολογήθηκε ό,τι περνάει και αυτός στα οικογενειακά του (κάτι σαν τα δικά μου) και ανατρίχιασα μόνο και μόνο που έβαλα στη σκέψη μου πάλι ιδέες σαν και αυτές που προσπαθούσα να αποβάλλω όλον αυτόν τον καιρό…..

   Τον ένιωσα αμέσως και κατάλαβα το δράμα του….. (πεθερόπληκτος και κουνιαδόπληκτος γάρ). Από την άλλη, όμως είδα την κατάσταση με άλλη ματιά… την ματιά κάποιου που τα έχει βιώσει και τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά (λέμε τώρα..) και πιστεύω ότι του έδωσα συνετές συμβουλές….. Το κακό είναι ότι όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση όλα αυτομάτως τα προβλήματα γίνονται δυσθεόρατα…

   Και μετά ο καημένος έσπασε και άρχισε να κλαίει. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από έναν άνθρωπο που να επιζητεί την προσωπική και οικογενειακή γαλήνη και κάποιοι/ες να έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να τον καταστρέψουν, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν το ego τους. Άθλιο και κατάπτυστο…..

   Πικράθηκα και στενοχωρήθηκα πάρα πολύ…………..είναι άδικο……..

   Το κακό με τον εξωοικογενειακό «στενό» κύκλο (συμπεθερικά και αδερφοξαδερφικά «τρομοκρατικά στοιχεία») είναι ότι ενώ ξέρουν ότι είναι οι πρώτοι και ίσως οι μοναδικοί άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν το ζευγάρι σε μία δύσκολη στιγμή και ενώ θα έπρεπε να το κάνουν από καλή καρδιά και αγάπη, εντούτοις τις πλείστες φορές και σχεδόν πάντα ασυναίσθητα ζητάνε ανταλλάγματα ή αν δεν μπορέσουν να το κάνουν αυτό, χρησιμοποιούν αυτήν την ανιδιοτελή (όπως θα έπρεπε να είναι) βοήθεια για να σε ρίξουν σε μία διένεξη ή αντιδικία

  Και μου την «σπάει» τρομερά όλο αυτό, σε σημείο που πλέον αν το ξανασυναντήσω, να μην μπορέσω να συγκρατηθώ και να κάνω πράγματα που θα μετανιώσω αργότερα……



  - Με ποιο δικαίωμα κυρία μου/κύριέ μου επεμβαίνεις στα οικογενειακά μας?

  - Σου έχουμε δώσει εμείς αυτό το δικαίωμα?

  - Και εν πάση περιπτώσει τι ζητάς από εμάς?

  - Τι σου έχουμε κάνει και μας φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο……?

  - Θα ήθελες να σου φερόμασταν και εμείς έτσι?

  - Και την άλλη φορά που σ’ είχαμε βοηθήσει εμείς, θα έπρεπε να σου το κρατήσουμε μανιάτικο?

  - Δηλαδή θα έπρεπε να κρατάμε και τεφτέρι με το πόσες φορές μας βοηθήσατε και πόσες φορές σας βοηθήσαμε για να κρατάμε τα «μπόσικα»?



  ΗΜΑΡΤΟΝ ρε συ!!!



  Τα πήρα πάλι γ@μώ την τρέλα μου………


1 σχόλιο:

  1. Άκου τώρα να δεις πώς έχουν κατ' εμέ τα πράγματα: Στη μικρή μας ετούτη ζωούλα ξεχνάμε πολύ. Ξεχνάμε τις δυνατότητες που μας δίνονται. Νομίζουμε ότι θα γίνουμε ευτυχέστεροι αν ξεκινήσουμε μια συνεχή πάλη με τους γύρω μας και καταφέρουμε... τι άραγε; Να κερδίσουμε ένας θεός ξέρει τι, σε ένα βλαμμένο παιχνίδι επικράτησης για ηλίθιους. Όμως το μεγαλύτερο παιχνίδι που μας δόθηκε ποτέ είναι το μυαλό μας και εκεί κρύβεται το μυστικό κάθε ευτυχίας. Η μεγάλη πρόκληση στη ζωή είναι να ξεπεράσουμε τα όρια μέσα μας, να αψηφήσουμε ό,τι μέχρι τώρα μας περιόριζε και σου το λέω εγώ... θα φτάσουμε σε τόπους που δε θα τους ονειρευόμασταν ποτέ!

    Ινδία σου λέω! ;)

    Φούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή