ΠΑΝΤΡΕΥΕΣΑΙ ή ΝΥΜΦΕΥΕΣΑΙ; Ιδού η απορία…

Το άκουσες…. το σκέφτηκες ποτέ;

Ποια η διαφορά τελικά;

Είναι απλό. Νυμφεύεται ο άντρας ο οποίος «παίρνει» μία νύφη, ενώ παντρεύεται η γυναίκα, η οποία τίθεται «υπό τον άντρα» (υπό+αντρεύομαι)

Κάπου ενδιάμεσα όμως, χάνεται στα βάθη των αιώνων, η αρχέγονη σημασία της ισότητας. Κάπου που τα 2 φύλα ήταν απλά ο «Δεσπότης» άντρας και η «υποτακτική» γυναίκα. «Ανατολίτες» θα το λέγαμε σήμερα (κάτι σαν τις «τούρκικες τουαλέτες») και αν ήσουν άντρας θα κάγχαζες με αυταρέσκεια, ενώ αν ήσουν γυναίκα, θα συνοφρυωνόσουν με σκεπτικισμό…

Τελικά όμως, ποια είναι η πραγματικότητα; Ή τέλος πάντων, ποια είναι η συνήθης πραγματικότητα για να είμαστε και politically correct; Ισχύει αυτή η διάκριση; Ή έχουν αντιστραφεί (μερικά ή ολικά) οι ρόλοι;

Κι αν ισχύει κάποιο από τα δύο, τότε ποιος ο λόγος να μπαίνει ένας άντρας ή μία γυναίκα στη διαδικασία να «υπαντρεύεται» ή να «υπονυμφεύεται»;

Πολλά τα ερωτήματα φίλοι μου και πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν αναπάντητα. Πολλά μπορούν να ισχυριστούν κάποιοι για την μία ή για την άλλη περίπτωση, αλλά το κακό είναι ότι δεν θα μπορέσουν να αποτυπώσουν με ακρίβεια το 100% των  παραμέτρων που συμπεριλαμβάνονται.

Η έννοια που υπεισέρχεται (κατά τη δική μου ταπεινή άποψη) είναι αυτό που λένε οι αγγλοσάξονες “Risk Management” (Διαχείριση Κινδύνου). Είναι η ικανότητα κάποιου να αναλαμβάνει ενσυνείδητα, τον κίνδυνο που ενέχει μία κατάσταση την οποία βιώνει. Με το να αναλαμβάνεις το ρίσκο των πράξεών σου, αυτομάτως είσαι και γνώστης των συνεπακόλουθων ενδεχομένων μελλοντικών καταστάσεων, σε όση έκταση είσαι ικανός να τις φανταστείς.

Με λίγα λόγια και απλά, Risk Management σημαίνει, ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΛΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ βρε αδερφέ!!

Κι αν το πάτημα του ποδιού τη στιγμή που λέει ο ιερέας το «…ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα» δεν μοιάζει με το κόκκινο πλήκτρο του συναγερμού που μόλις πιέστηκε ή το χαμηλωμένο κεφάλι της νύφης «εἷς ἔνδειξιν ὑποτελείας» (γιατί έτσι ορίζουν τα έθιμα) δεν μοιάζει με τελετή παράδοσης της πόλης στους κατακτητές, τότε ποιος ο λόγος για να μπαίνεις στη διαδικασία του γάμου τελικά;

Κάποιοι κακεντρεχείς θα λέγανε ότι ο ερωτικός ενθουσιασμός τυφλώνει τους ανθρώπους από το να σκεφτούν λογικά και να αναλογιστούν τις ευθύνες των πράξεών τους από μία τέτοια ενέργεια.

Κάποιοι, ακόμα πιο κακεντρεχείς θα ισχυρίζονταν ότι το προσωπικό συμφέρον ή και ο εγωισμός είναι παράγοντες ισχύος για την λήψη απόφασης για κάποιον/α να «τεθεῖ ὑπὸ τὸν γάμον»

Αυτό που θα πρότεινα εγώ (με πλήρη επίγνωση των λεγομένων μου) είναι ο καθένας από μας, ο οποίος πάει να μπει σε αυτήν τη διαδικασία, θα πρέπει να επιχειρήσει να αφιερώσει αρκετό χρόνο (όσο περισσότερο, τόσο καλύτερα) για να σκεφτεί το τι θέλει και το τι μπορεί να κάνει, πριν το κάνει….

Οι ρομαντισμοί, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, είναι και αυτοί «είδος πολυτελείας» και υπόκεινται και αυτοί σε «χαράτσι». Οπότε αν δεν έχουμε να «πληρώσουμε», καλά θα κάνουμε να βγάλουμε το «φανταστικό» μας κομπιουτεράκι και να αρχίσουμε τους υπολογισμούς.

Κι όλα αυτά αγαπητοί μου για να μπορέσουμε να πολλαπλασιάσουμε τις πιθανότητες  να μας «πετύχει η συνταγή», ειδάλλως καλά θα κάνουμε να διαβάσουμε την ιστορία του Σπάρτακου (υπάρχει και σε τηλεοπτική σειρά για τους ανεπίδεκτους), γιατί θα μας χρειαστεί……. και για να μη το ξεχάσω, η πατημασιά στο λευκό νυφικό γοβάκι την ώρα του γάμου, αφήνει λεκέ. Κρίμα…