Ίσως έτσι λειτουργώ, ίσως (και μη με παρεξηγήσεις που θα το αποδώσω σε αυτό) έτσι λειτουργούν οι Τοξότες, ίσως.... ίσως..... ίσως.....
Το γεγονός είναι πάντως ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή μου που έχω κάνει πολύ μεγάλες αλλαγές και έχω πάρει πολύ σημαντικές αποφάσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί σχεδόν τίποτα που να προδιαθέτει για κάτι τέτοιο.... Σαν να ξυπνάω το πρωί και να μου έρχεται η "επιφοίτηση" (και το "σαν" που έβαλα, μάλλον πλεονασμός είναι, γιατί κάπως έτσι γίνεται στην πραγματικότητα).
Ίσως ακόμα, βοηθάει και η συχνή αλλαγή περιβάλλοντος (λόγω δουλειάς), που διαμορφώνει το κατάλληλο πεδίο για να ευδοκιμήσει κάτι τέτοιο...γιατί είπαμε, πολεμόχαρε, είμαι πολύ ευπροσάρμοστο άτομο και μπορώ να ανταπεξέλθω σε όποια μεταβολή της προσωπικής μου κατάστασης έλθει, αρκεί να γίνει με γνώμονα την υπομονή και την ψυχραιμία (όσο αυτές μπορούν να διατηρηθούν, δεδομένου των συνθηκών).
Μεγάλο πρόλογο όμως έκανα και ίσως πρέπει να "μπω στο ψητό" (cut to the chase, που λένε και οι φίλοι μας οι αγγλόφωνοι).
Καιρό τώρα είχα βάλει ως στόχο να κάνω αλλαγές στη ζωή μου και γενικά στον τρόπο που ζούσα, πάντα προς το καλύτερο φυσικά και απλά δεν μπορούσα να βρω την κατάλληλη αφορμή για να το πετύχω...... πάντα συνέβαινε κάτι που θα μου άλλαζε τα σχέδια την τελευταία στιγμή (είπαμε... αυτός ο Μέρφυ μας τα έχει κάνει "τσατάλια" τα νεύρα και ας μη το παραδέχομαι!!).
Έτσι λοιπόν, είχα στο πρόγραμμα να αλλάξω τον τρόπο διατροφής, την ενασχόληση με κάποιο άθλημα, να κόψω το τσιγάρο, το ποτό και άλλα τέτοια που μου δημιουργούσαν από καιρό πρόβλημα ή το διαισθανόμουν ότι στο μέλλον θα μου δημιουργούσαν πρόβλημα και έτσι ένιωθα ότι "κάτι έπρεπε να κάνω" για να τα αντιμετωπίσω....
Με τη διατροφή βοήθησε η μετάθεσή μου πλησίον της οικογενειακής εστίας και έτσι η πολυαγαπημένη μητέρα, ανέλαβε να μου προμηθεύει αυτό το απαραίτητο "πιάτο φαγητού", γιατί από καιρό ανησυχούσε για το τί "σκατά" έτρωγα τόσο καιρό που ήμουν μακρυά. Τελικά αυτή η γυναίκα θα συνεχίσει να με εκπλήσσει ευχάριστα για πολύ καιρό ακόμα και ίσως πρέπει να κάνω και εγώ κάτι για να της το ξεπληρώσω (εκτός του ότι της έκανα εγγόνια). Και πρέπει να το κάνω και πολύ σύντομα μάλιστα, γιατί έχουν μαζευτεί πολλά για τα οποία πρέπει να την ευχαριστήσω.....
Και το πιό σημαντικό από όλα, πολεμόχαρε, είναι ότι όχι μόνο μου φτιάχνει φαγητό, αλλά μου το φέρνει κιόλας στο σπίτι.... κάτι σαν home delivery.... και γυρνώντας εγώ από τη δουλειά, βρίσκω κάθε μέρα τα ταπεράκια πάνω στο τραπέζι.... Θεϊκό, δε συμφωνείς; Άρα το μόνο που μου μένει είναι να τα δίνω πίσω για ανεφοδιασμό!!! Υπάρχει κάτι πιο τέλειο από αυτό; Δε νομίζω!!! Άρα λοιπόν σε αυτόν τον τομέα καλύφθηκα πλήρως και με τον καλύτερο τρόπο!!
Και πάμε παρακάτω....
Με το άθλημα και γενικά με την άθληση είχα ασχοληθεί και από την Κοζάνη που βρισκόμουν μέχρι φέτος το καλοκαίρι. Η άθληση για μένα έχει μόνο 2 πιθανές μορφές..... Μπάσκετ και περπάτημα..... Όλα τα άλλα τα θεωρώ απλά καταπόνηση του εαυτού μου και όσο και να προσπαθήσεις να με πείσεις, θα τα κάνω σαν αγγαρεία.... Βάλε με όμως σε ένα κλειστό γυμναστήριο να παίζω μπάσκετ και άσε με όσο καιρό θέλεις... δε θα σου πω "βαρέθηκα", με τίποτα όμως....
Το μπάσκετ ήταν και θα είναι το αγαπημένο μου άθλημα.... είναι το άθλημα που με έκανε αυτό που είμαι μέχρι σήμερα (με μερικά παραπανίσια κιλά, δε λέω...) αλλά μου διαμόρφωσε το σωματότυπο και έτσι μπορώ να λέω σήμερα ότι δεν ανήκω στην κατηγορία του "μέσου άντρα" σε εξωτερικά χαρακτηριστικά..
Μπάσκετ λοιπόν και "ξερό ψωμί" που λέει και η λαϊκή θυμοσοφία και φέτος πραγματικά του έδωσα και κατάλαβε. Μάλιστα, με τον ερχομό μου πίσω στα πάτρια είχα ήδη κανονίσει να ξαναμοιραστώ το παρκέ με προσφιλή πρόσωπα με τα οποία πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με το άθλημα και έτσι η ευχαρίστησή μου ήταν διπλή... Πρόσωπα με τα οποία έμαθα μπάσκετ και τα οποία με ξαναδέχτηκαν με περισσή χαρά και πάλι δίπλα τους....
Παλαίμαχοι πια, δεν μπορώ να πω ότι τα πήγαμε και άσχημα μιας και στο τοπικό πρωτάθλημα πήραμε μέρος στον τελικό και από δική μας αστοχία και αδυναμία, δεν μπορέσαμε να σηκώσουμε την κούπα.... Δεν πειράζει όμως... για μένα ήταν η συμμετοχή που αρκούσε για να μου δώσει την ικανοποίηση που αναζητούσα....
Και προχωράω στα πιο σημαντικά....
Το τσιγάρο για μένα ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου..... και λέω "ήταν", γιατί από το προηγούμενο Σάββατο (και ελπίζω να 'χω τη δύναμη να το κρατήσω αυτό το "ήταν") έδωσα ένα τέλος....
Το τσιγάρο το ξεκίνησα όπως οι περισσότεροι, λόγω μαλακίας στον εγκέφαλο, στα 19 μου, ενώ ήμουν ήδη στη Σχολή και μαζί με ένα φίλο μου είπαμε να δοκιμάσουμε έτσι για την εμπειρία... μία εμπειρία που κράτησε 16 χρόνια τώρα....
Από τότε, είχα συνδυάσει το τσιγάρο με κάθε έκφανση της ζωής μου, καλή ή κακή.... Κάθε συμβάν είτε χαρούμενο, είτε δυσάρεστο, είτε αδιάφορο, ήταν και μία δικαιολογία για ένα τσιγαράκι...
Τα συμπτώματα τα έβλεπα, τις επιπτώσεις τις ένιωθα, αλλά πάντα μα πάντα ανέβαλα την ανάγκη για να το κόψω....
Εθίστηκα, δεν μπορώ να το αρνηθώ αυτό... ήταν η πρώτη μου σκέψη μόλις ξυπνούσα και η τελευταία πριν κοιμηθώ.... ήταν η διαρκής μου σκέψη να μην μένω ποτέ από τσιγάρα κατά τη διάρκεια της ημέρας και πάντα συνδύαζα τις δουλειές μου έτσι, ώστε να βγαίνω για να τον ανάλογο ανεφοδιασμό... Καπνό από ένα σημείο και μετά, με όλα τα απαραίτητα παρελκόμενα (ταμπακιέρα, zippo αναπτήρα, ικανές ποσότητες φιλτρακίων και χαρτακίων και όλα τα συναφή...)
Βέβαια πριν από 2 χρόνια και πάλι σε άσχετη στιγμή, έκανα το μεγάλο βήμα να το κόψω και το είχα καταφέρει μία χαρά για 9 ολόκληρους μήνες, αν δεν ήταν εκείνη η καταραμένη μέρα που πήγα στην κηδεία της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς και έκανα εκείνο το γαμημένο "ένα τσιγάρο για να πάνε κάτω τα φαρμάκια"..... έτσι ξανακατρακύλησα....
Κάπου είχα διαβάσει σε ένα άρθρο ότι ό,τι και να κάνει κάποιος με το τσιγάρο, πρέπει μέχρι τα 35 του χρόνια να το έχει κόψει, γιατί από 'κει και έπειτα η ζημιά που θα προκαλούσε στον οργανισμό του θα ήταν διπλή και έτσι μου μπήκε η ιδέα να το κάνω τότε, μιας και τα 35α γενέθλιά μου πλησίαζαν οσονούπω.....
Η αλήθεια είναι ότι δεν τα κατάφερα ανήμερα της επετείου και είχα απογοητευτεί ιδιαιτέρως γι' αυτό.... Ήταν κάτι που το όφειλα στον εαυτό μου και έπρεπε "όπως και δήποτε" να το καταφέρω...... Έτσι και μετά από μία συνομιλία με ένα πολύ αγαπητό πρόσωπο (που το ευχαριστώ ιδιαιτέρως) που κατάφερε και αυτό να το κόψει, μάζεψα την απαραίτητη δύναμη..... και τα κατάφερα..... Ξύπνησα λοιπόν το προηγούμενο Σάββατο και νιώθοντας ιδιαιτέρως "τρελός" και "δυνατός", πέταξα τα πάντα που αφορούσαν το τσιγάρο, έκανα μία γενική καθαριότητα - απολύμανση στο σπίτι για να διώξω ακόμα και την παραμικρή μυρωδιά, έβαλα το απαραίτητο αυτοκόλλητο νικοτίνης και...... όλα καλά!!!!!
Από τότε μέχρι σήμερα που σου γράφω, πολεμόχαρε, είμαι μία χαρά και είναι ελάχιστες οι φορές εκείνες που το αναζήτησα, αλλά πάντα λέω από μέσα μου "είναι προσωρινό, θα μου περάσει"..... Τώρα το μόνο που μου έμεινε να κάνω είναι να αντιμετωπίσω την πρόσληψη αυτών των περιττών κιλών που έρχονται υποχρεωτικά μετά από ένα τέτοιο εγχείρημα, αλλά δε με ενοχλεί καθόλου, μιας και η άσκηση έχει μπει πλέον στη ζωή μου (την προηγούμενη φορά είχα πάρει 8 κιλάκια, αλλά ήταν καλοκαίρι και τα μοσχοφίλερα και οι σανγκριές "πήγαιναν σύννεφο", οπότε και λίγα είχα πάρει)....
Έτσι λοιπόν, δόθηκε και σε αυτό το πρόβλημα που με ταλάνιζε τόσα χρόνια, μία λύση.....
Ελπίζω και μετά από αυτό να είσαι πολύ περήφανος για μένα πολεμόχαρε!!! Γιατί εγώ, είμαι!!!!
Και τέλος, έρχεται το ποτό.....
Το ποτό για μένα, ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερο πρόβλημα... άλλωστε δεν θεωρούσα τον εαυτό μου ποτέ ως "γερό ποτήρι" και πολύ σπάνια μου ερχόταν η όρεξη να πιω ένα ποτάκι όσο βρισκόμουν στο σπίτι μου. Άρα η αντιμετώπιση αυτού του θέματος δεν θα ήταν κάτι δύσκολο, αν δεν με είχε προλάβει ο ίδιος μου ο οργανισμός.....
Και τι εννοώ....
Πέρυσι το καλοκαίρι αν θυμάσαι πολεμόχαρε (αν δε θυμάσαι τσέκαρε εδώ) είχα περάσει μία "ιωσούλα", που μόνο ιωσούλα δεν ήταν..... απλά από το πολύ κρασί είχα πειραχτεί το συκώτι μου.... τρομάρα μου!!! Φέτος το καλοκαίρι, μη βάζοντας μυαλό, πέρασα κάτι ανάλογο, σε μικρότερο βαθμό βέβαια, αλλά από τότε έκανα την κίνηση να κόψω τα "βαριά" (όσο βαρύ μπορεί να θεωρηθεί το κρασάκι) και έτσι από τότε πίνω μόνο μπυρίτσα και αυτή με φειδώ....
Απλή λύση, ανώδυνη και οικονομική θα έλεγα, μιας και η μπυρίτσα είναι του γούστου μου και εκτός των άλλων υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές στη γεύση.... οπότε, όλα καλά και με αυτό!!!
Συνεχίζω να σε εκπλήσσω, πολεμόχαρε, έτσι; Το ξέρω ότι έχεις μείνει με το στόμα ανοιχτό, αλλά, είπαμε..... είναι αυτές οι στιγμές που τα φέρνω όλα "τούμπα"!!! Ευτυχώς αυτήν τη φορά τα έφερα όλα τούμπα προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο...
Από εδώ και πέρα μένει να δω και όλα τα καλά που ενδεχομένως θα ακολουθήσουν αυτές μου τις ενέργειες....
Γιατί όπως πολύ σωστά περιγράφει και ο αγαπητός Νεύτωνας στο Θεμελιώδη Νόμο του "Σε κάθε Δράση, υπάρχει πάντα και μία Αντίδραση"...
Άρα.... τι μένει;
Αναμονή, Υπομονή, Επιμονή και ..............Οψόμεθα!!!!!!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου πολεμόχαρε.
End of Report
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου