Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

…. and a Happy New Year Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά…. 
 

τραγούδησαν τα μικρά αγγελούδια και μας ξαναέφεραν στο μυαλό μνήμες ωραίες και ζεστές από τα παιδικά μας χρόνια…..

Άραγε τι θα μας φέρει το νέο έτος πολεμόχαρε?

Τι σκοτούρες και δυσκολίες θα κληθούμε πάλι να αντιμετωπίσουμε?

Άραγε τα έχουμε δει όλα πια και ό,τι έρθει θα είναι απλά “διδαχθείσα ύλη” ή θα ξαφνιαστούμε πάλι με τίποτα “κουφό” και εξωπραγματικό?

Πάντως για να πω την αλήθεια το 2009 ήταν απ’ άκρη σ’ άκρη γεμάτο με καινούριες εμπειρίες και πρωτόγνωρα σκηνικά…. Σαν θεατρική παράσταση που μόλις έκανε πρεμιέρα και όλα φαίνονται τόσο άγνωστα και μακρινά… Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να πω την έκφραση “Στο ίδιο έργο θεατές…..”

Τώρα, αν με ρωτήσεις τι γεύση μου έχει αφήσει το 2009……. Μάλλον γλυκόξινη. Είναι η γεύση που ενώ στην αρχή σου έρχεται γλυκά στη γλώσσα, μετά έρχεται η ξινίλα και σου γυρίζει εντελώς την εντύπωση. Με μία λέξη….. ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

Πάνε όμως αυτά…. η σελίδα έχει πια γυρίσει και όλα ξαναγράφονται με καινούριο μελάνι σε πεντακάθαρο χαρτί….. Έτσι.. όμορφα… όπως θα έπρεπε να είναι…..

Και να σου πω και το χαρμόσυνο πολεμόχαρε? Μετά από όλα τα παραπάνω, κέρδισα και το φλουρί με την αλλαγή του χρόνου… Ίσως ήταν η καταλληλότερη στιγμή για να μου συμβεί αυτό. Εκεί ακριβώς που το χρειαζόμουν. Εκεί που όλα ήταν δυσοίωνα και καταθλιπτικά. Εκεί που οι ελπίδες μου για μία καλύτερη έκβαση της επερχόμενης χρονιάς είχαν ελαττωθεί αισθητά.

Δεν μπορείς να φανταστείς πολεμόχαρε πόσο το χάρηκα και πόσο το γιόρτασα.. Και δώστου φωτογραφίες και δώστου πούρα και σαμπάνια!! Υπερπαραγωγή σε μιλάω!! Σαν να βγήκε από ταινία της Τσινετσιτά!! Πολύ ωραία η αλλαγή του χρόνου……..

Ελπίζω να μου πάει έτσι κι η υπόλοιπη χρονιά!!

Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να περνάς τις γιορτές με τα αγαπημένα σου πρόσωπα….. Ανεκτίμητο……

Και φυσικά αυτό μπορείς να το εκτιμήσεις καλύτερα μόνο αν το χάσεις…. Γιατί έτσι δουλεύει το σύστημα… Πέστο πλεονεξία, πέστο αχαριστία, ο άνθρωπος δίνει βαρύτητα μόνο στα πράγματα που είτε δεν έχει αποκτήσει ακόμα, είτε έχει χάσει, είτε φαντάζουν μακρινά όνειρα…

Πολύ σπάνια θα δεις ανθρώπους να σκέφτονται διαφορετικά… Όχι πολεμόχαρε, μη φοβάσαι.. δεν αναφερόμουν σε σένα.. εσύ είσαι άλλο… “’Άλλο ‘γω”, όπως συνήθιζε να λέει ένα πρώην οικείο μου πρόσωπο και πάντα απαντούσα “Εσύ… γαϊδούρι”!

Έτσι λοιπόν…. με καλή παρέα και την ασύγκριτη τέχνη της μαμάς στο μαγείρεμα… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευδαιμονία…

Ευτυχώς μόνο ένα κιλάκι πήρα και έτσι δεν είναι μακρύς ο δρόμος της επιστροφής στα κανονικά επίπεδα… Λιγάκι προσπάθεια και πάλι στο γνωστό δρόμο της ευεξίας… Να χαρεί και ο διαιτολόγος μου που ήμουν καλό παιδί στις γιορτές…. Όχι ότι θα με μάλωνε σε αντίθετη περίπτωση, αλλά… λέμε…..

Τέλος αυτό που με χαροποίησε τα μέγιστα ήταν η χαρά των μικρών μου που ευχαριστήθηκαν και αυτά τις γιορτές και έζησαν με το σωστό τρόπο όλα όσα έπρεπε να νιώσουν και να περάσουν (Στόλισμα, φωτάκια, δώρα, Άγιος Βασίλης, βασιλόπιτα, φλουρί, κάλαντα, χαρές, παιχνίδια, τραγούδια, βόλτες, Ονειρούπολη, ξεγνοιασιά)

Ελπίζω να είναι από εδώ και μπρος μόνο έτσι οι γιορτές τους, θα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίησή μου μετά από όλα αυτά που υπέστησαν.

Δεν θα το αντέξω αν κάτι πάει στραβά και χαλάσει όλη αυτή η προσπάθεια.. Το τραύμα τους θα είναι για μένα πλήγμα πολλαπλάσιου μεγέθους……

Γιατί πολύ απλά είναι για μένα το παν…. Όλα τα άλλα έπονται!!!

Υ.Γ. Δεν θα μπορούσα παρά να τους το αφιερώσω αυτό!!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου