Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

20 years!! ... So What?


Φέτος έχουμε την ιδιαίτερη τιμή να γιορτάζουμε κάποια ξεχωριστά γενέθλια...




   Τα γενέθλια κάποιας που αν και μεγάλωσε και ενηλικιώθηκε... μυαλό δεν έβαλε....


   Κάποιας που κάθε μέρα προσπαθεί να μας αποδείξει ότι το μαύρο είναι όντως φούξια....

   Κάποιας που το χρήμα ήταν από την πρώτη της μέρα μέχρι και σήμερα (και υποθέτω για πολύ ακόμα) το 1ο και το σημαντικότερο κριτήριο διαμόρφωσης άποψης...




   Φέτος λοιπόν έχουμε την ιδιαίτερη τιμή να γιορτάζουμε την επέτειο 20 χρόνων από την ίδρυση της ιδιωτικής τηλεόρασης...

   Καταρχήν, για να μην φανώ αγενής, να ευχηθώ ολόψυχα ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ... και ό,τι επιθυμεί, να το πάθει....



   Ναι, "να το πάθει", γιατί με αυτά που κάνει, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι κάτι κακό θα της συμβεί...

    Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτό, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό το κάτι μάλλον θα έχει και επιπτώσεις και σε εμάς και αυτό θα είναι το χειρότερο....


   Δεν θέλω να είμαι προπομπός κακών και επειδή γενικά είμαι ένα αισιόδοξο άτομο, θα υποθέσω ότι κάπου κάποτε, κάτι θα γίνει (κάτι σαν reboot) και θα ξαναρχίσει όλο το πράμα από την αρχή... Εν τη γεννέσει....

   Είμαι από αυτούς που την  έζησαν και λίγο πριν την τηλεόραση και θυμάμαι σκηνές της ζωής μου χωρίς την ιδιωτική τηλεόραση.... Δεν ήταν τραγικά διαφορετικές.. Απλά θυμάμαι ότι όταν δεν είχε τίποτα στα 2 και μοναδικά κανάλια, πατούσαμε αμέσως το κουμπί της απενεργοποίησης... έτσι.. χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να μένουμε σαν αποβλακωμένοι να παρακολουθούμε ένα πρόγραμμα που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα θέλαμε ούτε τους τίτλους της αρχής να ακούγαμε....


   Δεν μπορώ να πω όμως, έζησα και εποχές με Τόλμη και Γοητεία , στην κρατική τηλεόραση.... "Τι αξέχαστες εποχές....!!"


   Να έρχεσαι από το σχολείο και να βλέπεις τη μητέρα σου να βλέπει με αδηφάγο βλέμα την αγαπημένη της σειρά και ταυτόχρονα να ετοιμάζει το μεσημεριανό τραπέζι (πως τα κατάφερνε και τα δύο, πολύ το θαύμαζα...)


   Το 1989 λοιπόν έγινε το αδιανόητο... Υπήρχε χρονική περίοδος που η τηλεόραση έπαιζε μόνο και μόνο το δοκιμαστικό... Αυτό ήταν αρκετό για να μένει ανοιχτή..... Να παίζει αυτό το μονόλεπτο επαναλαμβανόμενο σποτάκι!!! 






    Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν αλλάξει πολλά.... Άλλα προς το καλό και άλλα προς το κακό (κυρίως)... 

   Για πολλά θα μπορούσες να την κατηγορήσεις, αλλά το κυριότερο, κατ' εμέ, είναι ότι τη μεγαλύτερη ώθηση για την προβολή "κακών" προγραμμάτων την έδινε πάντα το τηλεοπτικό κοινό... (αν θυμηθείς πολεμόχαρε πόσο τηλεθέαση είχε κάνει το πρώτο  Big Brother, θα καταλάβεις τι εννοώ)....


   Σήμερα, ο αντίπαλος των ιδιωτικών καναλιών ως προς το θέμα "ενημέρωση", είναι το ίντερνετ, με τα ενημερωτικά blogs και τις online εφημερίδες....


   Για το συγκεκριμένο θέμα δεν θα επεκταθώ και πολύ, απλά μόνο θα κάνω την εξής επισήμανση.. Όταν είχε πρωτοεμφανιστεί η ιδιωτική τηλεόραση είχαμε πει τότε ότι θα είναι ένα χαστούκι στην κρατική (και ως επί των πλείστων "κυβερνητική" τηλεόραση) με ό,τι και αν αυτό σήμαινε..... Κάτι ανάλογο γίνεται και σήμερα με τα blogs σε σχέση με την ιδιωτική τηλεόραση..... Αν το καλοσκεφτείς, η πορεία της ιδιωτικής τηλεόρασης μας δείχνει ότι μαστίζεται από συμφέροντα (κυρίως οικονομικά) και εν τέλει προωθεί τις αποψεις αυτών που πληρώνουν... Αυτό πάνε λοιπόν να χτυπήσουν με τα blogs... Όμως όπως είδες πολεμόχαρε, η ιστορία επαναλαμβάνεται και δεν θα μου είναι καθόλου έκπληξη αν κάποια μέρα (την προσδιορίζω στο εγγύς μέλλον) πούμε ότι και τα blogs είναι συμφεροντολογικά υποταγμένα και δεν παρέχουν την αντικειμενική ενημέρωση που πάντα επιθυμούσαμε.... 


   Άρα, το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι δεν πρέπει να εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες στο καινούριο, γιατί πολύ απλά το πιθανότερο είναι και αυτό να καταντήσει να είναι χειρότερο από τον προκάτοχό του... Κάτι σαν τις ελληνικές κυβερνήσεις ένα πράμα.... Η μία χειρότερη από την αλλη.....


   Και για να το κλείσω, παραθέτω μία από τις πιο high στιγμές της ιδιωτικής τηλεόρασης!!!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου