Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Warzone Report #23: Amber & Silver Alert

Captain's Log: #23 18 Oct 2011
Coordinates: Latitude: 41.08351 Longitude: 23.55781
Moon Phase: Waning Gibbus 68% Full
Weather Condition: Mostly Sunny, 3oC - 13oC

Τα 'χω χάσει τα μυαλά μου, πολεμόχαρε, τα 'χω χάσει για τα καλά...

Μπορεί να σου έλεγα "I'm still standing" στο προηγούμενο post, αλλά ένας Θεός ξέρει πως την παλεύω για να είμαι έτσι...



Πολλά... πολλά... θέματα... πολλή σκέψη... πολύ διαλογισμός... πολύ "ταβάνι" βρε παιδί...


Και μάλιστα είναι φορές που κάθομαι επί ώρες.. (όποτε μου δίνεται αυτή η δυνατότητα) και σκέφτομαι πώς στο δι@ολο θα τα φέρω εις πέρας όλα... και τι μπορώ να κάνω για να ανταπεξέλθω σε όλα τα θέματα που με βαρύνουν...


Ευτυχώς που έχω και "κάποιους" που μπορούν με μία τους κουβέντα να με ανεβάσουν και να με κάνουν να νιώθω τόσο μα τόσο όμορφα!!! Είπαμε... όλα αυτά θα ξεπληρωθούν και με το παραπάνω!!!


Πολλά θέματα λοιπόν και αναρωτιέμαι πραγματικά πως την παλεύω ακόμη.... Ίσως ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα θέματα που με απασχολούν, που είναι αρκετά μεθοδικός και με αρκετή προετοιμασία, να συμβάλλει θετικά σε αυτό.... (να και ένα καλό του επαγγέλματός μου...) και ίσως η αισιοδοξία που, όπως σου έχω ξαναπεί πολεμόχαρε, έχει κάνει την εμφάνισή της τα τελευταία 2 χρόνια, με βοηθάνε πραγματικά να δω τα προβλήματα από άλλη οπτική γωνία...

Και έτσι έχω φτάσει σε ένα σημείο, να έχω να αντιμετωπίσω 3-4 σημαντικά ζητήματα, τα οποία να απαιτούν πολλή προσπάθεια και πολλή αυτοσυγκέντρωση....

Και αναλύω:

1.   Τα θέματα "περασμένα μεγαλεία ..... και διηγώντας  να κλαις", όσον αφορά τα οικονομικά μου.

      Σου τα έχω πει τις προάλλες πολεμόχαρε και πραγματικά με χαλάει πολύ να τα ξανασκέφτομαι. Τα θέματα που αφορούν αυτήν την κατηγορία, αντιμετωπίζονται εν "τη γενέσει" τους, από επιτόπιους και περιστασιακούς πόρους. Δεν υπάρχει δυστυχώς δυνατότητα για αποθεματική κάλυψή τους, οπότε και επιλύονται με πολλά αγκομαχητά και βαθείς αναστεναγμούς.

2.   Τα θέματα "οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο", όσον αφορά τις "πρώην" περιπέτειες γένους θηλυκού.

      Και λέω "πρώην", γιατί μετά και τις πρόσφατες παρενέργειες τύπου "σου-στέλνω-μαζικά-SMS-για-να-σου-δείξω-ότι-ακόμα-σε-θέλω" έβαλαν την ταφόπλακα σε όλο αυτό το story. Έτσι μετά από λακωνικά και περιεκτικά απαντητικά μηνύματα, έπεσε οριστικά και αμετάκλητα η αυλαία της παράστασης. Ερωτήματα του στυλ "θα-ήθελες-να-μείνουμε-φίλοι" αγνοήθηκαν επιδεικτικά, αναλογιζόμενος ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να επέλθει η ίαση και θα σταματήσουν οι υποτροπές..

3.   Τα θέματα "και οι χωρισμένοι.... έχουν ψυχή", όσον αφορά την κανονική πρώην.

      Τελικά έχω κατακλυστεί από "πρώην". Πρώην γυναίκα... πρώην σχέση..... πρώην μισθός!! Τι κακό είναι αυτό, ρε συ πολεμόχαρε....Και γιατί θα πρέπει αυτά τα πρώην να είναι και νυν σε κάποιες περιπτώσεις και να σε φρενάρουν με όλη τους τη δύναμη, αποτρέποντάς σε από το να έχεις το κεφάλι σου καθαρό από σκοτούρες (λέμε τώρα...) έτσι ώστε να μπορείς να ασχοληθείς με άλλα σημαντικότερα προβλήματα; Και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις αυτές οι σκοτούρες να λαμβάνουν σοβαρές διαστάσεις που να μην μπορούν να επιλυθούν από κοινού και να χρειάζεται η παρέμβαση μίας ανεξάρτητης αρχής που θα δει τα πράγματα που μας απασχολούν με πιο στυγνή και ψυχρή ματιά;  Εκεί είναι το πρόβλημα, ρε συ πολεμόχαρε!! Καλά ξεμπερδέματα!!!

4.   Τα θέματα "Όαση μέσα στην έρημο"

      Εδώ πολεμόχαρε, αυτό που έχω να σου πω είναι ότι η όαση αυτή είναι το μοναδικό πράγμα (εκτός από τα παιδιά μου φυσικά που ήταν, είναι και θα είναι το top of the top της ζωής μου) που με κρατάει με σώας τα φρένας μέσα στη φρενίτιδα που ζω. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα να κοιτάς έναν άνθρωπο και με τα μάτια του μόνο να σε ηρεμεί και να σου δίνει δύναμη να χαμογελάσεις. Αυτό είναι για μένα η απόλυτη ευτυχία. Να νιώθεις ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να σε γιατρέψει από τη μιζέρια που σε ωθούν τα καθημερινά σου προβλήματα. Να νιώθεις ότι σε γαληνεύει μόνο με τον ήχο της φωνής και με έναν καλό λόγο. Να σε ευχαριστεί μόνο να βλέπεις την όψη του.

      Έτσι είναι οι τελευταίοι μήνες για μένα και να πίστεψέ με πολεμόχαρε, ζω καταστάσεις και συναισθήματα που πραγματικά ζω για πρώτη φορά, άσχετα αν έλεγα ότι μπορεί κάποια από αυτά να τα έχω ξαναζήσει.

Γι' αυτό λοιπόν πολεμόχαρε σήμανα Συναγερμό...

Και στην συνεχώς ρευστή και μεταβαλλόμενη οικονομικοπολιτική κατάσταση που ζούμε τα τελευταία χρόνια, είναι σχεδόν αδύνατον να μπορέσω να βρω ένα κλαδί να κρατηθώ και να μη με παρασύρει το ρεύμα στο γκρεμό του καταρράχτη (εκτός βέβαια από την "όαση" !!!).

Οπότε τι μένει να κάνουμε; Υπομονή; Πανικό; Δραστικά μέτρα; Ψυχραιμία;

Ξέρω τι θα μου απαντήσεις, αλλά να σε έβλεπα εσένα να είχες να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο, να έβλεπα τι θα έκανες.... Τώρα θα μου πεις και με το δίκιο σου, ότι είμαι μια χαρά και ότι έχω μία δουλειά σταθερή και όλα τα συναφή και εγώ θα σε καταλάβω, μη νομίζεις.... Αλλά δεν είναι λύση όποτε νιώθω χάλια να πρέπει να σκέφτομαι όλους όσους είναι χειρότερα από μένα για να γίνομαι καλά... έτσι θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι των "αναπτυγμένων" χωρών να ήταν χαρούμενοι, έχοντας στο νου τους τα πεινασμένα παιδιά στην Αφρική. Δεν πάει έτσι...

Έχω και εγώ δικαίωμα στη ΓΚΡΙΝΙΑ!!! Ναι!!! Και θέλω να το διεκδικήσω!!!

Θέλω να βγάλω τα απωθημένα μου για όλα αυτά που ζω... Δεν μπορώ μια ζωή να τα καταπιέζω αναλογιζόμενος πόσο χάλια περνάνε άλλοι... Υπάρχουν και άλλοι που ζουν καλύτερα από μένα... Εγώ, γιατί;

Γι' αυτό λοιπόν και εγώ σημαίνω συναγερμό και όποιος δέεται, ας βοηθήσει....!!!!

Πρώτο πρώτο  περιμένω εσένα πολεμόχαρε.... ξέρεις γιατί...... :)

End of Report

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου