Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

The Vault

Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς Πολεμόχαρε...

Ήρθαν λοιπόν και αυτές οι Άγιες Μέρες για να μας θυμίσουν ότι ο χρόνος κυλά αμείλικτος και αν δεν μπορείς να συμβαδίσεις, τότε είσαι πολύ απλά χαμένος...


Αυτό που με κάνει όμως ιδιαίτερα χαρούμενο είναι ότι κάτι τέτοιες μέρες μπορώ και βρίσκω χρόνο να βρεθώ με τα αγαπημένα μου πρόσωπα που κάποιος είπε ότι είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία που υπάρχει!!!

Φυσικά και θα συμφωνήσω μαζί του, πλην όμως είναι αρκετά δύσκολο να μπορέσεις να καθαρίσεις τελείως το μυαλό σου όταν υπάρχουν κάποια θέματα που σε τραβούν πίσω, όχι χρονικά, αλλά πίσω στο μέρος που ζεις τις υπόλοιπες μέρες της ζωής σου... εκεί που είναι η καθημερινότητά σου..... ειδικά αν αυτή έχει διανθιστεί με πινελιές από ένα πολύ ωραίο αρωματικό φυτό!!!!

Anywayz...

Στο θέμα μας.....

Η αλήθεια είναι ότι από το προ 2ετίας "συμβάν" άλλαξαν πολλά στη ζωή μου....

Και το λέω αυτό διότι οι αλλαγές πάνω μου ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.... Φυσικά και δεν θα ομολογήσω ότι έχω μπορέσει ακόμα να βρω τον παλιό καλό Πάνο... αλλά είμαι αισιόδοξος ότι είμαι σε καλό δρόμο...

Και αυτό το λέω σε σένα πολεμόχαρε, διότι έχεις ακούσει και το κυριότερο έχεις υποστεί πολλά από την αφεντιά μου...

Μία από τις σημαντικότερες παρενέργειες που παρατήρησα πάνω μου είναι ότι έκλεισα καλά και σε ασφαλές μέρος όλα εκείνα τα συναισθήματα που κατά καιρούς με έκαναν ευάλωτο...

Έτσι φτάσαμε στο "θησαυροφυλάκιο".

Το θησαυροφυλάκιο είναι εκείνο το μέρος μέσα μου που έκρυψα καλά τον δικό μου "θησαυρό"....

Τον πραγματικό Πάνο.... και πραγματικά θα πρέπει κάποια να τουρλώσει πολύ τον "κώλο" της για να καταφέρει να μου το "παραβιάσει".....

Το να είμαι κάτι σαν τον Σκρούτζ σε αυτά τα ευαίσθητα θέματα, με έκανε να είμαι πολύ πιο δυνατός για να αντιμετωπίσω τη νέα αυτή διαμορφούμενη κατάσταση.... 

Μόνο έτσι μπόρεσα να ανασυνταχθώ και να βρω τα πατήματα για να βγω από τη μπερδεμένη κατάσταση που βίωνα..

Και νομίζω ότι μέχρι στιγμής το αποτέλεσμα τείνει να γέρνει προς τη δική μου πλευρά...

Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι σωστό προς τα πρόσωπα τα οποία συναναστρέφομαι, αλλά θα ζητήσω από εδώ μία ταπεινή συγνώμη, αν όλο αυτό φαίνεται λίγο εγωιστικό και εγωκεντρικό...

Πραγματικά ήταν μία ανάγκη για μένα και έπρεπε να διασφαλίσω ότι πιο πολύτιμο είχε απομείνει από μένα εκεί μέσα προκειμένου να διαμορφώσω κατάλληλα το έδαφος και να μπορέσω να το "ανοίξω" την πιο πρόσφορη στιγμή...


Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν νιώθω έτοιμος για κάτι τέτοιο, ίσως γιατί τα ερεθίσματα που δέχομαι δεν είναι κατάλληλα, ή ακόμα ακόμα γιατί απλά φοβάμαι να το κάνω....

Ίσως φαίνεται πολύ δειλό και φυγόπονο από μέρους μου, αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω καμία βιαστική κίνηση, η οποία θα με πάει πάλι πίσω σε καταστάσεις που θα με κάνουν να πονέσω πάλι και να πρέπει να ξαναρχίσω από την αρχή τον αγώνα για επανάκαμψη...

Εσύ πολεμόχαρε, θα με καταλαβαίνεις πολύ καλά τώρα με αυτά που σου γράφω, μετά από όλα αυτά που σου έχω πει κατά καιρούς για μένα, οπότε δε σε φοβάμαι....

Και να είσαι σίγουρος ότι όταν θα γίνει το ευτυχές αυτό γεγονός των θυρανοιξίων, θα είσαι ο πρώτος που θα το μάθει....

Μέχρι τότε όμως θα αρκεστείς σε αυτά τα λίγα..... 


Υ.Γ. Περιποιεί ιδιαίτερη τιμή για μένα το ότι έζησα και μεγάλωσα με τα τραγούδια αυτού του μεγάλου τραγουδοποιού.... Να 'ναι καλά εκεί "πάνω" και τον ευχαριστώ πολύ για ότι έκανε για μας τους λοιπούς.....







3 σχόλια:

  1. ...ma poses omoiotites pia???!!!....:(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. pou mporw na vrw ena tetoio vault k gia mena?
    prepei na to kanw eidikh paraggelia? :P
    oso k na sou fainetai parakseno... emena mou fanhkan polu wraia nea pantws! :)
    filia ek viennis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και πού να σου πω και τα άλλα νέα......

    ΑπάντησηΔιαγραφή