Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Warzone Report #3: The Afterparty

Τελικά απέδειξα στον εαυτό μου ότι ο Μιθριδατισμός ΙΣΧΥΕΙ!!!!



Δεν εξηγείται αλλιώς ότι δεν το αντέχω το ξενύχτι και το ποτό...

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και σε φόρμα και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα...

Άρα το συμπέρασμα είναι ένα: Ξενύχτα συχνά για να είσαι μέσα στο παιχνίδι και να μη σε "χαλάει" εκεί που δεν το θες....

Πάντως το ομολογώ ότι αυτές τις γιορτές πέρασα υπέροχα..

Είναι αυτό που λέω πάντα ότι όπου και να είσαι, σε όποιο μέρος και να θες να διασκεδάσεις, μπορείς να το κάνεις πολύ εύκολα και να περάσεις τέλεια, αρκεί να έχεις την κατάλληλη παρέα....

Και αυτό έγινε και τώρα.

Γιατί δεν χρειάζεται να είσαι σε ένα νυχτερινό μαγαζί που να γίνεται πανικός από κόσμο και να μην μπορείς να σταθείς όρθιος, να αναπνέεις τη μυρωδιά του διπλανού σου και να μην μπορείς να σταυρώσεις κουβέντα με την παρέα σου...

Αυτό έγινε το Μ. Σάββατο...

Όλες τις άλλες μέρες περάσαμε γεμάτες γέλιο και εποικοδομητικές "αντρικές" συζητήσεις (ξέρεις εσύ τώρα πολεμόχαρε, δεν χρειάζεται να σου το αναλύσω...), πολύ κρασί και πάντα με υπόκρουση τις μουσικές που εμείς γουστάρουμε.

Έτσι κύλησε λοιπόν η εβδομάδα της διακαινησίμου στο πατρώων έδαφος.....

Φυσικά θα μου μείνει αξέχαστη η βραδιά "Band of Brothers" που κάναμε..... και εξηγώ...

Την Τετάρτη μετά το Πάσχα και όταν άδειασε το μαγαζί από πελάτες (περί ώρας 02:30) πιάσαμε την κουβέντα για αυτήν τη σειρά τηλεταινιών και το πόσο γ@μ@τη είναι.... Βγάζει λοιπόν ο μαγαζάτορας (a.k.a. Αλέκος) από το τσαντάκι του 5 DVD's και τα πετάει πάνω στο μπαρ... Τότε κοιταζόμαστε όλοι με νόημα.. Δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα.... Ο Αλέκος έστηνε το dvd player στην μεγάλη οθόνη και εμείς με τα κρασάκια μας ανά χείρας βρίσκαμε τον πιο αναπαυτικό καναπέ για να απολαύσουμε την πανδαισία ωμή βίας και πολεμικής ανατριχίλας που σου προκαλεί η εν λόγω σειρά....

Αποτέλεσμα ήταν να τελειώσουμε εκεί τις πρώτες πρωινές ώρες και βγαίνοντας από το μαγαζί να είμαστε απέναντι από το μπουγατσατζίδικο που μόλις είχε βγάλει την πρώτη φουρνιά από τις λαχταριστές και αχνιστές μπουγάτσες του.

Περιττό να πω ότι το να φάμε μπουγάτσα στις 04:00 δεν είναι η πρώτη φορά που το επιχειρούσαμε... Ήταν συνήθης τακτική κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και μετά από μεγάλη αλκοολική κρεπάλη...

Έτσι αφήσαμε την αίσθηση της ζεστής μπουγάτσας να μας κατακλύσει και να επισκιάσει κάθε ίχνος αλκοόλ και καπνού από τον οργανισμό μας...

(Τελικά είμαστε ευλογημένος τόπος εμείς οι Σερραίοι..... άσχετο!!)

Με αυτά και μ' αυτά, περάσαμε 4 μέρες (και νύχτες) φανταστικές....

Το μόνο που με χαλούσε στην όλη φάση ήταν το πρωινό ξύπνημα και το αναγκαίο defragment στο λειτουργικό μου σύστημα...

Το ξεπεράσαμε όμως και αυτό και τώρα μας έχουν μείνει μόνο οι καλές αναμνήσεις και μερικές καλές φωτογραφίες που κατάφερα επιτέλους να βγάλω, γιατί κάθε φορά που ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο ξεχνούσα να πάρω μαζί μου τη μηχανή...

Anyways, έτσι πέρασα τις γιορτές μου πολεμόχαρε και αυτό επειδή με ρώτησες, όχι τίποτα άλλο.......

End of Report..

Υ.Γ. επισυνάπτω και ένα δείγμα της μουσικής υπόκρουσης που προανέφερα...

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου