Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Isolation!!

Τελικά τα κατάλοιπα και οι παρενέργειες είναι πολλές...

Και δεν το λέω για να δικαιολογήσω οποιεσδήποτε καταστάσεις...

Ίσως βέβαια να είναι και στην ιδιοσυγκρασία μου (Τοξότης γαρ) να μπαίνω σε τέτοιες φάσεις απομόνωσης...

Το κακό, ρε πολεμόχαρε αδερφέ μου, είναι ότι ενώ το ξέρω ότι με χαλάει όλη αυτή η φάση, δεν παίρνω την απόφαση να βγω στην επιφάνεια...

Σε λίγο έτσι όπως πάω θα αρχίσω να τραγουδάω "Βοήθεια Χρίστιανοι, κοντεύω να φλιπάρω..." (προσοχή στον τόνο του χριστιανοί γιατί αλλιώς δεν βγαίνει ο ρυθμός)

Τώρα πως συνδυάζεται το μούχλιασμα με το τραγούδι, είναι και αυτό ένα στοιχείο υπό διερεύνηση

Όπως είπα λοιπόν στην αρχή, πιστεύω ότι όλα αυτά είναι κατάλοιπα από την αλλαγή της προσωπικής και οικογενειακής μου κατάστασης. Καταστάσεις που τις έχω ξαναζήσει και τις έχω δει να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά...

Το κακό στην όλη υπόθεση, δεν το εστιάζω τόσο πολύ σε μένα, μιας και πλέον ξέρω ότι με το να κλειστώ στο σπίτι μου για κάποιο χρονικό διάστημα, θα έρθει από μόνη της η "επίλυση" και η αναστροφή του κλίματος. Εκεί όμως που βλέπω ότι είναι το πρόβλημα είναι στους κοντινούς μου ανθρώπους και στους φίλους μου που παρατηρούν την εξαφάνισή μου και είτε ανησυχούν (οι πιο κοντινοί), είτε με ξεχνούν (οι λιγότερο κοντινοί). 

Αυτό είναι κάτι που πάντα δεν μου άρεσε... ήθελα πάντα τους φίλους μου να τους έχω κοντά μου και το σημαντικότερο, να τους νιώθω κοντά μου.

Δεν νομίζω να υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ξέρεις ότι έχεις ένα φίλο να μπορείς να του πεις το κάθε τι και να σε βοηθήσει έτσι απλά με μια του κουβέντα να βγεις από το βούρκο...

Και έτσι, όταν τους ακούω να με ρωτάνε τι έχω και έχω χαθεί, νιώθω άσχημα που είμαι εγώ αυτός που απομακρύνθηκα από αυτούς...

Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι λίγο μελό, άσχετα αν πλέον με έχεις μάθει πολεμόχαρε αρκετά καλά και ξέρεις τα χούγια μου, αλλά είναι ακριβώς αυτό που νιώθω αυτήν την στιγμή...

Νιώθω ότι ακόμα το ψυχολογικό αμυντικό μου σύστημα δεν είναι κατάλληλα εξοπλισμένο και οχυρωμένο για να αντέχει σε οποιαδήποτε απειλή και έτσι είμαι ακόμα επιρρεπής σε όλα σχεδόν τα εξωτερικά ερεθίσματα.

Δεν ξέρω πότε και το κυριότερο το πως θα μπορέσω να το διορθώσω όλο αυτό, αλλά ελπίζω να μην έρθει η κακιά αυτή στιγμή να πληγώσω κανέναν (οικείο ή μη) με τη συμπεριφορά μου.

Το ξέρω επίσης ότι αυτό που μόλις είπα, ακυρώνει την εικόνα του σκληρού προφίλ που ενδεχομένως να αποπνέω(ενδεχομένως, το τονίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων...) αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι είμαι απόλυτα ανεπηρέαστος σε κάθε τι που με περιτριγυρίζει. 

Ποτέ δεν ήμουν ο άκαμπτος, αναίσθητος, παρωπιδικός και "στημένος" άνθρωπος και ποτέ δεν επιδίωξα να το περάσω..

Γι' αυτό λοιπόν και από αυτό εδώ το βήμα θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη σε όλους όσους πλήγωσα με τη συμπεριφορά μου...

Έτσι.... to get things straight!!
Thanx for listening warhog..

Υ.Γ. Τι άλλο από αυτό...

 
 



1 σχόλιο:

  1. Δε θα σου πω πολλά, άλλωστε σε αντίστοιχη κατάσταση έχουμε βρεθεί όλοι...το παρακάτω άσμα σου το αφιερώνω και υπομονή φάση είναι θα περάσει

    "...όλα θα πάνε καλά..."

    http://www.youtube.com/watch?v=w46DGZ2oWbg

    ΑπάντησηΔιαγραφή