Τους φίλους τους κερδίζεις ή σε κερδίζουν. Δεν τους αγοράζεις και δεν τους προσελκύεις με διάφορα τεχνάσματα..
Για μένα η φιλία είναι ένα ιερό πράγμα που γι' αυτό μπορώ να θυσιάσω πολλά.
Κατά καιρούς έχω κατηγορηθεί ότι μπορεί οι αντιλήψεις μου να είναι πολύ υπερβολικές για το θέμα, αλλά πιστεύω ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα, ανάλογα με τα βιώματά του και τις εμπειρίες του να αυτοπροσδιορίζει τα όρια και τους κανόνες της πραγματικής φιλίας..
Σε όλα αυτά τα χρόνια που έχω διανύσει..... όπως σου είπα και παλιότερα πολεμόχαρε είναι τώρα 1/3 ενός αιώνα, έχω συναντήσει καλούς, κακούς, περιστασιακούς φίλους και απλές γνωριμίες που είτε εξελίχθηκαν ερωτικά, είτε έμειναν απλές γνωριμίες, είτε εδραιώθηκαν σε πραγματικούς φίλους...
Και γι' αυτό αισθάνομαι πολύ τυχερός που υπάρχουν ακόμα μερικά πρόσωπα στη ζωή μου που τους θεωρώ πραγματικούς φίλους και όχι άτομα που απλώς έχω συναναστραφεί και έχω περάσει μερικές απλές και καλές στιγμές...
Δεν θα το αρνηθώ.... έχω πληγωθεί από φίλους και γι' αυτό πάντα βάζω τα δικά μου κριτήρια για την αναβάθμιση ή όχι μίας γνωριμίας σε φιλία.
Το βασικό όμως στοιχείο που χαρακτηρίζει τα δικά μου πιστεύω όσον αφορά τη φιλία είναι ότι πιστεύω πολύ στη φιλία μεταξύ των δύο φύλων..
Πιστεύω ότι υπάρχει κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των δύο φύλων και χωρίς να υπάρχει το ερωτικό στοιχείο...
Ο ερωτισμός είναι κάτι που το εκπέμπει κάποιος και ο συνάνθρωπός τους έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί ή απλώς να προσπεράσει και να εμβαθύνει σε πιό σημαντικά στοιχεία, με τα οποία να χτίσει μία φιλική σχέση.
Σε αυτό βέβαια καθοριστικό παράγοντα παίζει η κοινή θέληση των δύο (ή και περισσοτέρων) πλευρών για μία εποικοδομητική και ανθοφορούσα φιλική σχέση.
Κατά τα δικά μου πρότυπα, μία φιλία ενδυναμώνεται και στο τέλος αναβαθμίζεται σε ισχυρή φιλία, μόνο μέσα από το χρόνο...
Αυτός είναι και καθοριστικός παράγοντας που επηρεάζει ζωτικά την εξέλιξη μίας φιλίας..
Αν δεν περάσεις κάποιες καταστάσεις που αποδεδειγμένα να στοιχειοθετούν μία υγιή φιλική σχέση, τότε δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι μπορείς να διαβείς την όριο γραμμή της απόλυτης φιλίας..
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλούς φίλους και από τα δύο φύλα και θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό σε αυτόν τον τομέα...
Θα έλεγε κάποιος που δεν με ξέρει καλά ότι οι δικοί μου φίλοι δεν είναι αυτό που λέμε κατά τα κοινώς λεγόμενα "καρδιακοί", μιας και δεν έχουμε την πολύ συχνή επικοινωνία..
Αυτό βέβαια επηρεάζεται από την απόσταση που μας χωρίζει και από το γεγονός ότι έχουμε ξεκαθαρίσει μεταξύ μας ότι άσχετα από το πόσο συχνά μπορεί να μιλάμε, η σκέψη μας θα είναι πάντα ο ένας προς τον άλλο/η και ότι όποτε και να χρειαστεί η ηθική και προσωπική συνδρομή του άλλου, αυτό θα γίνεται χωρίς δεύτερη σκέψη..
Τι πιο σημαντικό από αυτό, έτσι δεν είναι πολεμόχαρε?
Κατά καιρούς πάλι, έχω κατηγορηθεί ότι αυτό που έχω με τις φίλες μου ειδικά είναι μία παρεξηγήσιμη σχέση, λόγω και της ιδιαίτερης διαχυτικότητας που επικρατεί ανάμεσά μας, αλλά δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομύριο πιθανότητα να κάτσω να χαλαστώ..
Τους φίλους μου τους αγαπάω γι' αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που θα ήθελα εγώ να είναι...
Είμαι αυτό που θα έπρεπε να είμαι απέναντί τους και σε καμία περίπτωση δεν θα ζητούσα ανταλλάγματα γι' αυτή μου την συμπεριφορά...
Για να γίνει κάποιος καλός μου φίλος, πρέπει να το αποδείξει ότι το αξίζει και στις καλές και στις δύσκολες στιγμές...
Πρέπει να είναι έτοιμος να με βοηθήσει εκεί που θα χρειαστώ βοήθεια και να είναι καταδεκτικός στη δική μου βοήθεια όταν αυτός την χρειαστεί, χωρίς εγωισμούς και ιδιοτέλεια...
Έτσι είναι για μένα η πραγματική φιλία...
Μαζί και στα δύσκολα, μαζί και στα όμορφα...
Και το κυριότερο είναι, να μπορείς να επικοινωνείς μαζί του χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις και να παραμερίζεις κάθε τι μπορεί να δηλητηριάσει αυτήν τη σχέση...
Δεν τη θεωρώ τη φιλία μία συναλλαγή, γιατί δεν περικλείει κάτι τέτοιο εν τη γενέσει της..
Δεν υπάρχει αμφιδρομικότητα, αλλά υπάρχει διαχρονικότητα..
Δεν υπάρχει "πόσο πολύ", αλλά υπάρχει "όσο θες"...
Δεν υπάρχει "δεν μπορώ", αλλά υπάρχει "όποτε θες"
Δεν υπάρχει "σ' αγαπώ", αλλά υπάρχει "είμαι δίπλα σου"
Έτσι απλά..
Υ.Γ. Αφιερωμένο στα φιλαράκια μου, όπου και αν βρίσκονται...
Αγαπητέ, η σοφή γιαγιά μου έλεγε ότι τους φίλους τους βλέπουμε στη χαρά και όχι στη λύπη, γιατί είναι πολύ δυσκολότερο για κάποιον να χαρεί με τη χαρά σου, παρά να λυπηθεί με τη λύπη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το πέρασμα των χρόνων (1/3 του αιώνα που λες κι εσύ...) διαπίστωσα ότι ορισμένες φορές είναι δύσκολο ακόμα και να λυπηθεί κανείς με τη λύπη σου.
Συμφωνώ απόλυτα λοιπόν ότι οι φιλίες εδραιώνονται με το πέρασμα του χρόνου... Και θέλουν πολλή δουλειά, όπως κάθε ανθρώπινη σχέση. Και όπως σε κάθε ανθρώπινη σχέση, έτσι και στις φιλίες, ο εγωισμός είναι μόνο αυτός που μπορεί να τις δηλητηριάσει.(Μεγάλο κεφάλαιο ο εγωισμός...)
Όσον αφορά στη φιλία μεταξύ των δύο φύλων, θα συμφωνήσω μαζί σου. Νομίζω ότι υπάρχει. Απλώς αυτή χρειάζεται περισσότερη δουλειά προκειμένου να βρεθεί η χρυσή ισορροπία.
Δεν ξέρω, εδώ ίσως και να βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά, λόγω χαρακτήρα (είμαι λίγο "άντρας" στις φιλίες μου) και λόγω ζωδίου (έναν υδροχόο πρέπει να τον κερδίσεις πρώτα με το μυαλό σου και την καρδιά σου, να τον κάνεις πρώτα φίλο σου, για να σε ερωτευτεί).
Σε κάθε περίπτωση όμως μισώ τα στεγανά και τα κουτάκια. Το μεγάλο στοίχημα για μένα είναι να κρατήσω κοντά μου τους ανθρώπους που νιώθω ότι αξίζουν, γιατί θεωρώ ότι αυτό που μετράει όσο τίποτα σε αυτό το ταξίδι είναι οι άνθρωποι και οι στιγμές που ζούμε μαζί τους. Και νιώθω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε σπάνιους ανθρώπους να μας φύγουν. Και γι αυτό προσπαθώ διαρκώς.
Διαφωνώ ωστόσο στο ότι δεν υπάρχει "σ'αγαπώ" στις φιλίες. Δεν υπάρχει τίποτα ομορφότερο από την ανιδιοτελή αγάπη που δίνεις και εισπράττεις από τους φίλους σου. Γι' αυτό, "οφείλουμε" εκτός από το να τους δείχνουμε την αγάπη μας, να τους λέμε σ'αγαπώ πού και πού... δύο λεξούλες είναι...
ΥΓ. Διαφωνία Νο2: Νομίζω ότι κανέναν άνθρωπο δεν μπορείς να τον κερδίσεις με τεχνάσματα.
ΥΓ2. Πωπω, πολυλογία με έπιασε. Αλλά άνοιξες μεγάλο και σημαντικό κεφάλαιο!