Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Warzone Report #19: Euphemism, Feminism, Terrorism…


 
Τι κακό και αυτό με τις γυναίκες ρε πολεμόχαρε, πάνω που λες ότι κάτι πήρες πρέφα, έρχεται μία και σου τα αλλάζει όλα…. μα όλα όμως…..


Τώρα θα μου πεις και με το δίκιο σου, εδώ άλλοι, επιστήμονες άνθρωποι, είχαν αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή τους σε αυτό και εσύ θέλεις να πιστεύεις ότι μπορείς να τις έχεις καταλάβει έστω και λίγο? Πλάκα μου κάνεις?

Ε και τι να κάνω? Κάπως δεν πρέπει και εγώ να παραμυθιάσω τον εαυτό μου?

Τι θα πρέπει δηλαδή να κάνει ένας άντρας για να λέει ότι μπόρεσε και ανταπεξήλθε σε αυτήν την περίπτωση?

Με τι εφόδια θα πρέπει να εξοπλιστεί ένας άντρας για να μπορέσει να σταθεί όρθιος σε μία τέτοια περίπτωση? (Μεγάλη υπομονή ίσως? Μάλλον….)

Γιατί τα γράφω όλα αυτά όμως……

Γιατί αυτήν την περίοδο έκανα κάποιες γνωριμίες με εκπροσώπους του “αδύναμου” (κατ’ ευφημισμό και μόνο) φύλου και μάλιστα έκανα το λάθος να θέλω να κάνω και αλληλοσυσχετισμό διαφυλετικής γνωριμίας πρώιμου σταδίου (κονέ κατά το κοινώς λεγόμενο) με φίλο μου…… Τι το ήθελα ο καψερός?

Η συγκεκριμένη εκπρόσωπος λοιπόν, ήταν πλέον του δέοντος έξυπνη….

Τι κακό θα μου πεις τώρα…….. Ε, ναι… είναι κακό ρε πολεμόχαρε…. Γιατί όπως και να το κάνουμε, εμείς οι άντρες το θέλουμε το παραμύθι μας…. Θέλουμε να νομίζουμε ότι είμαστε dominant sex…. πώς να το κάνουμε δηλαδή…. Θέλουμε να νομίζουμε ότι είμαστε ακόμα οι κυνηγοί (άσχετα αν οι ρόλοι έχουν αλλάξει άρδην). Και όπως ο καλός κυνηγός επιλέγει το θήραμά του, ανάλογα με τα πυρομαχικά που διαθέτει, έτσι και εμείς επιλέγουμε την γυναίκα, ανάλογα με τις δυνατότητές μας…. Έτσι απλά…..

Όταν λοιπόν βλέπεις μία κατά τα άλλα αξιόλογη κοπέλα και με το που ανοίγει το στόμα της αρχίζει να σου επιδεικνύει δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο πόσο έξυπνη είναι και πόσο την έχει ζήσει τη ζωή (τρομάρα της) και ότι όλα τα ξέρει και μούμπλε … μούμπλε … μούμπλε… τι να κάνει και αυτός ο καημένος? Να κάτσει?

Κα το κακό είναι ότι εσύ που του την γνώρισες και την εκθείασες στα μάτια του, πρέπει να απολογηθείς και να δικαιολογήσεις το πόσο φεμινιστικά έξυπνη είναι….

Τι να πω? Ένα καλό πήγα να κάνω και εγώ και βρέθηκα απολογούμενος….

Κατάλαβες πολεμόχαρε? Έτσι έχουν τα πράματα……

Αλλά από την άλλη κάθεσαι και σκέφτεσαι ότι πολύ καλά κάνει η κοπέλα και κρατάει αυτή τη στάση, αφού έτσι είναι στην πραγματικότητα….. θα ήταν μάλλον χειρότερο αν το έπαιζε χαζή και στην πορεία έβγαζε τον πραγματικό της εαυτό…. Είναι δίκοπο το μαχαίρι….  Και μπαίνουμε σε άλλα χωράφια… αυτά της ειλικρίνειας και του αληθινού προσώπου…. και ξέρεις πολεμόχαρε πόσο με ενδιαφέρουν αυτά….

Όμως εδώ έχω να προσθέσω ένα μεγάλο ΑΛΛΑ…

Γιατί αν το έπαιζε όπως προείπα και στην ουσία τον άφηνε να νομίζει ότι έχει το πάνω χέρι, δεν θα ήταν πιο έξυπνο? Ε? Έχω άδικο? Έτσι δεν θα ήταν όλοι ευχαριστημένοι? Κατά την δική μου ταπεινή άποψη, ναι!!

Άρα λοιπόν προς τι η τρομοκρατία? Τι αποσκοπεί?

Στο πόκερ της ζωής δεν μπορείς έχεις πάντα το καλύτερο φύλλο…. άρα πρέπει να ξέρεις και πού να μπλοφάρεις…. Έτσι είναι κατ’ εμέ οι σωστοί παίκτες… Εκτός και αν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η εικόνα σου ως παίκτης και όχι το αποτέλεσμα. Σε αυτήν την περίπτωση δεν αξίζει καν να μπεις στη διαδικασία να παίξεις… κάτσε στα αυγά σου και παίξ’ το υπεράνω!!!

            Έχω άδικο πολεμόχαρε?

Τώρα βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη (αφού ξέρεις ότι δεν μου αρέσει να είμαι μονόφθαλμος στα θέματα της ζωής) που ισχυρίζεται ότι “σε όποιον αρέσω, ενώ για τους άλλους δεν θα μπορέσω”.

Σωστή και αυτή η άποψη… και πιο πολύ κοντά στα δικά μου standards…. Αλλά είσαι σίγουρη ότι με αυτή τη στάση θα πετύχεις τους εκάστοτε σκοπούς σου, σε ότι αφορά το άλλο φύλο? Και αν φας τα μούτρα σου στην πορεία? Τι θα πεις τότε, “Δεν πειράζει, έχει ο Θεός και για μένα”? Δεν θα υπάρξει έστω και μία πιθανότητα στο εκατομμύριο που να σκεφτείς ότι ίσως δεν έπραξες σωστά και ότι έχασες μία πολύ καλή ευκαιρία μόνο και μόνο από την απολυτοσύνη σου?

Και άντε να δεχτώ ότι λόγω ηλικίας και εξωτερικής εμφάνισης (ασχέτως μυαλού που θα το θεωρήσω ως δεδομένο ότι διαθέτεις) είσαι σε θέση να επιλέξεις και να κρατήσεις μία τέτοια στάση…. Τι θα γίνει αν φύγουν τα χρόνια και πια δεν μπορείς να θεωρείσαι περιζήτητη, χάνοντας λοιπόν έτσι το τρένο των ευκαιριών? Τότε τι θα πεις, “Τι μαλακίες έκανα τότε που το έπαιζα κάποια”? Ή θα πεις, “Καλά έκανα και κράτησα το εαυτό μου ακέραιο” ή “Αυτό επέλεξα και αυτό έκανα και ΤΕΛΟΣ”? Ε?

Questions, questions……

Τελικά, ρε πολεμόχαρε, αντί να το ξεμπερδέψω το πράμα, το μπέρδεψα ακόμα περισσότερο…..

Μάλλον τελικά αυτό που σκέφτομαι, είναι ότι όλα μα όλα είναι απλά θέμα επιλογών και κατά πόσο είμαστε αποφασισμένοι να τις ακολουθήσουμε μέχρι το τέλος…. Επιλογές που εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν κατάλληλες για μας, είτε γιατί όντως μας χαρακτήριζαν ως άτομα είτε γιατί μας ταίριαζαν για εκείνη τη χρονική στιγμή και μόνο και πλέον φοβόμαστε να τις αναιρέσουμε, μόνο και μόνο για να μη φανούμε αντιφατικοί και ψεύτικοι…

Το κακό όμως είναι ότι με την πάροδο του χρόνου και με τις συνεχείς μεταβαλλόμενες συνθήκες, αυτές οι επιλογές, είτε παραμένουν αναλλοίωτες και διαχρονικές, οπότε όλα καλά, είτε χρήζουν επικαιροποίησης….

Και εδώ μπαίνει το βασικό ερώτημα: Πόσο έτοιμοι και πρόθυμοι είμαστε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα?

(πρέπει να σταματήσω να βάζω και άλλα ερωτηματικά, το έχω παραχέσει το θέμα)

Σε αυτό το σημείο θα σε αφήσω πολεμόχαρε αδερφέ να απαντήσεις μόνος σου…. δεν μπορώ άλλο…. τα ‘παιξα

End of Report

3 σχόλια:

  1. Οι περισσότερες γυναίκες - ειδικά οι έξυπνες και αυτές που έχουν ζήσει κάποια πράγματα, έχουν γυρίσει τον κόσμο, whatever dude....- δε θέλουν έναν "άσχετο" δίπλα τους! Όταν οι ίδιες έχουν μία...ας το πω "ισχυρή προσωπικότητα"... τότε χρειάζονται μια ακόμα πιο ισχυρή δίπλα τους πάνω στην οποία μπορούν να βασιστούν.

    Όχι λοιπον, αν το έπαιζε ηλίθια και άπειρη και όλα αυτά τα σαχλοκουδουνίστικα που σας έχει διδάξει η Βουγιουκλάκη τόσα χρόνια, δε θα έβγαινε κερδισμένη στο τέλος... θα ένιωθε πως σπαταλάει απλώς το χρόνο της και δε θα ήταν και ειλικρινής απέναντι στο φίλο σου.
    Γιατί όλη αυτή η υποκρισία λοιπόν;
    Για να νιώσετε εσείς καλύτερα;
    Για να μην εκτεθείς εσύ;
    Και όταν βγει το πραγματικό πρόσωπο στην επιφάνεια αργότερα, τότε για όλα φταίνε οι γυναίκες που είναι διπρόσωπες ε; :Ρ

    Λοιπόν... αφού σου αρέσουν τόσο πολύ οι ελληνικές ταινίες... δε πιάνεις καλύτερα να δεις καμιά με την Καρέζη να δεις πως έχουν τα πράγματα; :Ρ
    Προτείνω το "Δις Διευθυντής" ταιριάζει απόλυτα στο κείμενό σου θα έλεγα...

    Ααααα και by the way... όσον αφορά το παιχνίδι και το αποτέλεσμα: Στις γυναίκες αρέσει να κερδίζουν τις μάχες... αλλά τον πόλεμο ΠΡΕΠΕΙ να τον κερδίσετε εσείς, αλλιώς ξενερώνουμε! :))

    φιλώ σε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ πάλι πριτιμώ γυναίκες τύπου Βουγιουκλάκη..θέλω μία ιστορία γλυκιά, χαμογελαστή, με ευχάριστη διαθεση που θα χαίρεται τη ζωή..
    Φτάνει πια αυτή η φοβερή ειλικρίνια που τσακίζει κόκκαλα, το παγωμένο ύφος και η υπεροψία και η λογική...(αυτά είναι του κώλου)
    Έχω βαρεθεί αυτά τα χρόνια τις γυναίκες που έχουν τουπέ γιατί είναι δήθεν κουλτουριάρες που μαγεύονται από κάτι χαζοαντράκια-αλανάκια (κοινώς λαμόγια)..που και στο τέλος τις παρατάνε..Γιατί τις παρατανε?? Γιατι γνωρίζουν κάποια ''Βουγιουκλάκη''...
    Τι θέλω να πω με όλα αυτά?? Με απλά λόγια: πρέπει όλοι μας να ρίξουμε λίγο τα standar και πιο πολύ οι γυναίκες και να χαρούμε περισσότερο τη ζωή..
    Δώστε βάση στα εξής: Ένας άντρας οφείλει να είναι gentleman, να εργάζεται, να προσέχει την διατροφή του, να είναι ανοιχτοχέρης και μεγαλόκαρδος. Μια γυναίκα οφείλει να είναι γλυκιά, να ξέρει να φτιάχνει πέντε φαγητά, να προσέχει την σιλουέτα της, να έχει αρχές από το σπίτι της και να είναι πιο έξυπνη από τον άντρα..
    θα μου πει τώρα καμία τύπισσα: ''μα καλά εγώ δεν θα εργάζομαι? θα εξαρτώμαι από τον άντρα?? Και απαντώ: Θες να δουλέψεις? Κάντο.. το σπίτι όμως εσύ το κρατάς..άμα θέλεις να είσαι ανεξάρτητη οικονομικά και το βράδυ τρώτε συνέχεια σουβλάκια παραγγελία τότε..βράστα..ο άντρας θα γυρίσει στο σπίτι του ένα-δύο μήνες και μετά θα πάει αλλού που τον περιποιούνται περισσότερο.. αν δεν το κατάλαβες λοιπόν και ο άντρας εξαρτάται από εσένα και μάλιστα πιο πολύ αν δεν εργάζεσαι..
    Τώρα όσον αφορά τα σχόλια τύπου ότι και καλά οι κοσμογυρισμένες θέλουν τύπους με ισχυρότερη προσωπικότητα εγώ γελάω...Ποια έισαι madam? Η Tζούλια Ρόμπερτς ή η Τζίνα Αλοιμόνου?? και ποιον ψάχνεις? τον Ρίτσαρντ Γκιρ ή τον Τζίγκερ?? Χαλάρωσε λίγο...εκτός και αν θεωρείς ότι μερικά χαζοξενύχτια στην Κοζάνη-Θεσσαλονίκη κλπ σε έκαναν ψαγμένη γκόμενα..
    Βασικά αυτό που θέλετε όλες ο γυναίκες έιναι έναν δημόσιο υπάλληλο που γαμάει σαν λύκος.. γι αυτό λοιπόν ψάχτε λιγάκι γύρω σας και θα τον βρείτε..
    (γράφοντας τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να θίξω καμία γυναίκα..έιναι αν το θες μερικές προσωπικές μου απόψεις πλαισιομένες από το ιδιαίτερο ύφος μου)
    ..φιλικά και ερωτικά..''ο αισθησιακός''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στον κόσμο υπάρχει ποικιλία, φίλε μου... υπάρχουν και η Καρέζη και η Βουγιουκλάκη σε άπειρα αντίτυπα και σε περιμένουν να βγεις εκεί έξω για να τις ανακαλύψεις. (Θα βγεις επιτέλους; )
    Πλανάσαι πλάνην οικτρά όμως, αν πιστεύεις πως μόνο η Βουγιουκλάκη θα είναι αυτή που θα σου μαγειρεύει και θα σε φροντίζει και θα σε βοηθήσει να νιώσεις την θαλπωρή που χρειάζεσαι εσύ και ο κάθε... αισθησιακός άντρας.

    Τώρα δώσε ΕΣΥ βάση στα εξής:
    Με τα χρόνια θαρρώ πως οι άντρες έχετε χάσει την ταυτότητά σας. Ισως φταίνε και οι παλιές ελληνικές ταινίες, που συνεχίζουμε να βλέπουμε βέβαια, αλλά εγώ, ως ατίθασο πνεύμα, ακόμα συνεχίζω να περιμένω τον ΑΝΤΡΑ. Οχι τον πρίγκιπα απ' τα παραμύθια, ούτε τον ιππότη πάνω στο άσπρο άλογο, αλλά αυτόν που μπορεί να σταθεί στα λόγια του. Αυτόν που δε φοβάται να διεκδικήσει και να κυνηγήσει. Αυτόν που ξέρει τι θέλει και δε φοβάται να το δείξει. Αυτόν που θα μου πει «μη φύγεις!». Αυτόν που μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα μου, γιατί... ναι, εγώ είμαι κοσμογυρισμένη κι ας μην είμαι η Julia Roberts. ;)
    Πλέον όμως... οι άντρες έχετε κυρίως πάψει να κυνηγάτε. Φταίει ο φεμινισμός; Σας τρομοκράτησε τ΄ότι κάποτε βγήκαμε στις πλατείες και καίγαμε τα σουτιέν μας; Τ΄ότι αποδείξαμε πως είμαστε εξίσου ικανές με τους άντρες σε πολλά θέματα; Ή τ΄ότι πλέον σε κάθε γωνία υπάρχει το εύκολο θύμα, σε στυλ «αν δε μας κάτσει μία, μας περιμένει η επόμενη»;
    Δε ξέρω... καταντάει κουραστικό όμως να αποδεικνύεται στις 95% των καταστάσεων πως τελικά εγώ, το ατίθασο, έχω «μεγαλύτερα αρχίδια» απ’ τον οποιοδήποτε που έχει βρεθεί στο δρόμο μου μέχρι στιγμής. (Αυτό με τ΄αρχίδια, δεν το εννοώ κυριολεκτικά, ρε... μη φρικάρεις!)
    Και τώρα θα σου πω ένα μυστικό... η κάθε γυναίκα, είτε Βουγιουκλάκη, είτε Καρέζη,... ΘΕΛΕΙ κυνήγι, έτσι όπως ο κάθε άντρας χρειάζεται θαλπωρή. Αυτοί είναι ίσως οι μοναδικοί κανόνες που αφορούς τις διαφυλικές σχέσεις απ’ τον καιρό των Neandertal, όλα τ΄άλλα είναι σχετικά.
    Απλά κατά τη γνώμη μου η Βουγιούκλω θα πέσει πιο εύκολα (ΔΙΚΗ ΜΟΥ γνώμη, ε; Δε χρειάζεται να το πάρεις προσωπικά!).
    Η Καρέζη θα έχει τα στάνταρτ της, όπως είπες. Αλλωστε δε καταλαβαίνω το λόγο, γιατί να συμβιβαστεί με κάτι «λιγότερο» απ’ αυτό που θέλει, ή την εξιτάρει, ή ονειρεύτηκε... και να είναι με κάποιον που θα βαρεθεί μετά από λίγο και θα τον κάνει τάρανδο! Στο κάτω κάτω η Καρέζη φαίνεται πιο σίγουρη για τον εαυτό της... δεν περιμένει τον άντρα δίπλα της να την επιβεβαιώσει. Αρα τα βρίσκει και με τον εαυτό της μια χαρά. Κι όταν βρεθεί ο άντρας που θα την ολοκληρώνει, τότε αυτός θα περάσει μαζί της «μέλι γάλα», γιατί η συγκεκριμένη γυναίκα ΞΕΡΕΙ να είναι και «αντράκι» και «θυληκό» εκεί που την παίρνει.
    Τα «βουγιουκλίστικα» έτσι όπως μου τα περιγράφεις, πέρα απ’ τ΄ότι μου ακούγονται επιπόλαια και ρηχά, δε μπορώ να πιστέψω πως υπάρχουν, καθότι και ρεαλίστρια ως τα κόκκαλα. (Περιπτωσάρα είμαι, η δικιά σου... μη τα συζητάς!) Μου ακούγεται κάπως παραμυθένιο και κατά τη γνώμη μου δε μπορεί να υπάρξει ιστορία γλυκιά 100% στις ανθρώπινες σχέσεις. Πάντα υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν τη διάθεση. Θα υπάρξουν και διαφωνίες και άπειρα προβλήματα... το θέμα είναι να βρείτε τρόπο να ανταπεξέλθετε ΜΑΖΙ σ΄όλα αυτά. Οι ανέμελες ιστορίες υπήρχαν μόνο στα χρόνια που πηγαίναμε δημοτικό, τότε που ακόμα ρωτούσες την κοπελίτσα «θες να τα φτιάξουμε;» και αμέσως κοκκίνιζες... μετά κρατούσατε χέρι και πηγαίνατε βόλτα ως το παρκάκι της γειτονιάς. Πλέον τα πράγματα αγρίεψαν όμως, είτε το ήθελες είτε όχι... η κατάσταση αυτή αποτελεί την πραγματικότητα. Δε θέλω να σου πω «get used to it» έτσι όπως δε θέλω ν΄ακούσω κι από σένα πως αυτός που περιμένω δεν υπάρχει. :)

    So…whatever works, φίλε μου! Κeep searching!
    Φιλικά
    atithasopneuma

    ΑπάντησηΔιαγραφή