Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Warzone Report #8 : Summer Scheduling the Sequel

Καταρχήν θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους πολεμόχαρους αναγνώστες μου και σε σένα προσωπικά πολεμόχαρε αδερφέ μου, ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!!!!


Πριν από λίγο αποχαιρέτησα τα τέκνα μου που πάνε στο other side για το υπόλοιπο του καλοκαιριού και έτσι μπορώ πλέον να σχεδιάσω το τι μέλει γενέσθαι από εδώ και πέρα.......
Η αλήθεια είναι ότι μέχρις στιγμής έχω περάσει αφάνταστα καλά, με πολύ καλή παρέα και νέες εμπειρίες (για τις οποίες δεν θα ήθελα να επεκταθώ, για ευνόητους λόγους, ίσως αργότερα....... ;) )

Επίσης αλήθεια είναι ότι τα φαντάσματα του παρελθόντος έχουν πλέον ξεθωριάσει μέσα μου και δεν αποτελούν τροχοπέδη στην ζωή μου (όχι ότι μπορούσαν βέβαια να το κάνουν, γιατί είπαμε ότι μετά από τα γεγονότα που έζησα πριν από 1,5 - 2 χρόνια, μ' έκαναν πολύ πιο σκληρό σε τέτοια ερεθίσματα....)

 

Και συνεχίζω....

Το ότι είχα τα τέκνα στο χωριό μου, μ' έκανε να ανεβαίνω ανελλιπώς τα Σαββατοκύριακα στο χωριό... Αυτό σήμαινε ότι κάθε βράδυ (και εννοώ ΚΑΘΕ βράδυ) να τη βγάζω στο τοπικό μπαράκι με πλήθος φίλων και γνωστών, πίνοντας ατελείωτες ποσότητες μοσχοφίλερου (ναι, το ξέρω, άλλαξα συνήθειες, αλλά έτσι έπρεπε.... ) κάνοντας συνεχώς και νέες γνωριμίες μεγαλώνοντας έτσι την παρέα ακόμα περισσότερο... (Τι άσχημο που είναι αυτό, ε? :) :) :) )

Στην Κοζάνη από την άλλη ήταν απλώς ένα διάστημα αποτοξίνωσης μέχρι να έρθει το επόμενο ΠΣΚ που θα ανέβαινα στο χωριό!!! Ένα διάλειμμα και σωματικό και οικονομικό (αν και τα έξοδα της διασκέδασης στο χωριό δεν θα μπορούσαν να είναι και ακριβά.... Ήταν και αυτό ένα plus σε όλη αυτήν την ωραία κατάσταση.....)

Έτσι από το πρωί (μη φανταστείς από τα χαράματα... κατά τις 11:00 και βάλε ..... η καλή μου μητέρα, ποτέ δεν με απασχολούσε με αυτά.... Να 'ναι καλά..) έπαιρνα τα τέκνα για τον πρωινό καφέ στην καφετέρια με την ωραία μου μουσικούλα, αν και η ζέστη ώρες ώρες έκανες την κατάσταση λιγάκι δυσάρεστη..... αλλά όλα αυτά μετριάζονταν από την πολλή καλή διάθεση και την ευχαρίστηση της απόλαυσης μίας καλής παρέας....

Το μεσημέρι είχε υποχρεωτική κατάκλιση, μιας και η νυχτερινές μου ασχολίες ήταν ιδιαίτερα απαιτητικές..... Έτσι η προβλεπόμενη σιέστα ήταν πάντα μέσα στο πρόγραμμα, προς αναπλήρωση σωματικής και ψυχικής δύναμης!!!

Το απογευματάκι, πάλι έναν καφέ στην καφετέρια μαζί με τα τέκνα (πάντα όταν ήμουν στο χωριό κοιτούσα να ξαλαφρώσω τη μητέρα μου από την ευθύνη του babysitting, όχι ότι τα παιδιά μου είναι απαιτητικά, αλλά και μόνο που ήταν εκεί, δεν μπορούσε να κάνει αυτά που θα ήθελε για τον εαυτό της και τα πράγματα που συνήθιζε να κάνει όταν ήταν μόνη της....)

Και από τις 22:00 ξεκινούσε η βραδινή έξοδος που δεν είχε ωράριο και βασιζόταν πάντα στη διάθεση της παρέας......

Πέρασα τόσο ωραία στο χωριό, που σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα να πεταχτώ για διασκέδαση στην κοντινή Σέρρες (5' με το αυτοκίνητο)..... 

Άλλωστε στο χωριό, τα καλοκαίρια (ως είθισται) μαζεύονται και οι ξενιτεμένοι (και κάποιοι που συμπαθώ ιδιαίτερα και τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση!!)...... άλλωστε και εγώ μετά από την 16χρονη τουρνέ μου ανά την Ελλάδα, συγκαταλέγομαι και εγώ σε αυτήν την κατηγορία, οπότε κάνω χαρούμενους πολλούς από τους φίλους/ες μου εκεί στο χωριό με την παρουσία μου (Ξέρω πολεμόχαρε τι θα πεις, ότι είμαι ένα αξιαγάπητο "παιδί"... ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ!!! :) :) :) )

Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η στιγμή να σβήσω και ένα ακόμη στοιχείο από τη wishlist που έχω φτιάξει στο μυαλό μου..... 

(Δεν θυμάμαι, πολεμόχαρε, σου είχα πει γι' αυτήν τη λίστα?)

Ένα από αυτά τα στοιχεία, ήταν να κάνω tattoo.... Έγινε...

Ένα άλλο ήταν να βρω την ηρεμία μου.... Έγινε...

Αυτό όμως που έσβησα πρόσφατα, ήταν πολύ αναπάντεχο και απρογραμμάτιστο και μάλιστα ήταν πολύ ψηλά στην κατάταξη..... ;)

Λεπτομέρειες επ' αυτού μίαν άλλη φορά..... ;)


Και έτσι φτάσαμε αισίως στην 1 Αυγούστου..... Από εδώ και πέρα ανοίγουν οι ορίζοντες για μεγάλα και τρανά....

Το σίγουρο είναι ότι αρχές Σεπτέμβρη θα κάνω μία περατζάδα από την μακρινή Σπάρτη για μία μετεκπαίδευση 2,5 μηνών..... Εκεί θα χαρώ πράγματα που δεν είχα καταφέρει να χαρώ (λόγω σχέσης) τα χρόνια 1998-2000 που βρισκόμουν πάλι εκεί.... Μάλιστα η παρέα που θα κατέβουμε είναι και αυτή μία από τις λίγες, οπότε, όπως καταλαβαίνεις... θα καεί το πελεκούδι!!!!

Το άλλο σίγουρο είναι ότι το τελευταίο ΣΚ του Αυγούστου θα πάω να δω τα τέκνα, πριν αναχωρήσω για την εν λόγω μετεκπαίδευση...

Οπότε το υπόλοιπο διάστημα είναι στην διακριτική μου ευχέρεια να το αξιοποιήσω όπως εγώ θέλω....

Οι σκέψεις λένε Σέριφο.... πολύ καλή πρόταση, πολύ καλή και παρέα.... και κατά 99% (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) θα το επιχειρήσω... άλλωστε δεν έχω πάει ποτέ Κυκλάδες και είναι και αυτό μέσα στη wishlist μου.... Η παρέα δε είναι άκρως δελεαστική!!!!

Βέβαια μέσα στη wishlist είναι και η Μύκονος που δεν έχω καταφέρει τόσα χρόνια να πάω, αλλά το βλέπω λίγο απίθανο... με πήραν και τα χρόνια βλέπεις και δεν νομίζω να μπορέσω να αντέξω στους εξαντλητικούς ρυθμούς της.... Όμως έχω μάθει να μη λέω ποτέ "ποτέ"... οπότε δεν τη διαγράφω ως ανέφικτη ;) ;) !!!

Και η Κοζάνη όμως τον τελευταίο καιρό μου έχει δώσει τροφή για διασκέδαση, μόλις ξεπεραστούν κάποια "τεχνικά προβλήματα", οπότε και σε αυτόν τον τομέα, κάτι μπορεί να γίνει....

Το ξέρω, πολεμόχαρε... έχω βρει πάλι την αισιοδοξία μου και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος γι' αυτό!!!

Η μουνταμάρα και η καταπίεση του παρελθόντος, δεν με πτοούν πλέον...... Τη θέση τους έχουν πάρει η χαλαρότητα και η ηρεμία!!! 

Νιώθω υπέροχα και σε αυτό έχουν συμβάλει σημαντικά κάποια πολύ προσφιλή και αγαπημένα μου πρόσωπα και η απόρριψη κάθε είδους "φύρας"!!!

Vamos, λέμε!!!!!

Υ.Γ. Και αυτό ένα από τα επίκαιρα που τείνει να γίνει ο ύμνος του καλοκαιριού (κάτι σαν το Last Christmas)!! Αφιερωμένο σε όλους τους αισιόδοξους!!!

 

4 σχόλια:

  1. Η ηρεμία και η σχετικη ισορροπία με τον εαυτό μας είναι ο μεγαλύτερος άθλος που θα μπορούσαμε να καταφέρουμε. βέβαια ο αγώνας για κάτι τέτοιο είναι συνεχής και επίπονος. αλλά όταν το καταφέρουμε αξίζει και με το παραπάνω, κάθε φορά! γιατί δε μπορείς να βρίσκεσαι σε ισορροπία μονίμως όταν γύρω σου γίνονται τόσα και τόσα (μιλάμε για το κοντινό περιβάλλον ε, οχι τις μαλα*ιες που βλέπουμε στη τιβι) κ σε επηρρεάζουν θετικά ή αρνητικά.
    πιστεύω πως πέρασες κ περνάς μια φάση που περνάμε όλοι μας στη ζωή, αργά ή γρήγορα..
    το ότι νιώθεις ολοκληρωμένος σαν χαρακτήρας, είναι η αμοιβή των κόπων σου!
    οκ οκ επειδή το παράκανα, το βουλώνω! κ σου εύχομαι να περάσεις τέλειο υπόλοιπο καλοκαιριού! γιατί ξέρουμε όλοι πως το καλοκαίρι στην Ελλάδα κρατάει μέχρι και τον Οκτώβρη!
    Εγώ θα πάρω τον σύζυγο κ θα πάω κατά μικρές κυκλάδες μεριά.αφού θα φάω όλο το καλοκαίρι με το κουτάλι στην Αθήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ti dhladh?... de 8a se ksanadoume emeis ta ksenitemena tekna sto mparaki tou xwriou? :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Maria: Καλά τα λες, αλλά το θέμα είναι ότι έφτασα 33 για να κάνω αυτά που έπρεπε να κάνω στα 23-25... Αυτό είναι το μόνο μου παράπονο...

    Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως....!!!

    Να περάσετε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ και ΑΞΕΧΑΣΤΑ στις διακοπούλες σας!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @atithaso: Θα με δείτε, αν και η υψηλότητά σας ευαρεστηθεί να βρεθεί στα πάτρια χώματα, αυτό το ΣΚ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή